Af en toe lijkt het hier het land van Ooit wel.
Af en toe lijkt het hier het land van Ooit wel.
Ons nestelend in een luxueus bed, beloofden we mekaar plechtig dat we zouden stompen, mocht er eentje van ons wat te wroeterig of te luid wezen. Overal, behalve in de maagstreek.
Heelhuids en zonder paterkleerscheuren bereikten we de lange tafel, waar iedereen zonder etiquette zichzelf een stoel mocht uitzoeken naar eigen goeddunken.
In de verte ontplofte de oude bes in een thermosfles.
De gek scheerde haar benen met het zwaard van Damocles.
Het exces van het abces voltrok expres.
Het stanleymes reeg het kassucces.
Topless sprong de keukenprinses in de bres,
als delicatesse op het verkeerde adres.
De zangeres verhinderde acces tot het S.O.S.
Wie die snapt is kamelenvanger!
Of zot.
– Achttien zorgplannen opstellen.
– Bijbehorend opzoekwerk in leerplannen en eindtermen.
– Verslag overleg GOK/zorg van vandaag typen.
– Tekort in handleiding – stoffelijk bn – lessen duimzuigen.
– Idem leestekens.
– Tien luisterlessen bedenken (uitwerking volgt later).
– Pablo Picasso eens googlen op Guernica en mezelf afvragen of ik het ga wagen van morgen het zesde leerjaar een muzische opdracht in die stijl te geven.
– Beslissen dat ik het daadwerkelijk ga doen en wel zal merken hoe rijp ze er voor zijn.
– Even nadenken over hoe ik dat ga aanpakken.
– Mezelf stom vinden dat ik het hier allemaal nederschrijf want er gaat nog steeds niks boven een jobke in het onderwijs.
– Toch eens hartelijk lachen met Marleen Vanderpoorten die ooit beloofde van de planlast te verminderen en de discrepantie tussen haar woord en daad sindsdien ondervinden.
– Huishouden overschouwen.
– Schaamte proberen te onderdrukken.
– Opruimen? Wassen?
– Bekomen van kinders die mekaar vandaag naar het leven stonden.
– Onbekende kat verwensen die zichzelf gisterenmorgen tot nieuwe huisgenoot heeft uitgeroepen.
– Wensen dat ik een kinderloze dopper ben.
– Beseffen dat het donderdag is.
Dàt, beste lieden, noopt mij tot het bloggen van lijstjes ipv enkele rake zinnen die een context vormen, neer te poten.
U hoeft het niet te lezen… een beetje ingepakte compassie volstaat.
|
Deze week, de kinderweek, heb ik al een paar hilarische momenten met dat grut meegemaakt.
Hmm, de eerste keer dat ik die clip zie… toch wel een bende jeanetten eigenlijk
Twee weken geleden had ik nog een zeer bedreven afwasmachine.
Ergens aan een zeer anonieme keukentafel, het voorbije weekend, pita verorberend :
“Iedere voorbijganger heeft invloed op je leven.”
Onze Vader die in de hemelen zijt.
Dat zit hier allemaal te hengelen naar details uit mijn privéleven.
Wie vraagt die krijgt! (Ober, voor mij een appetijtelijke jonge snaak aub! A point, in een romig sauske en niet te timide!)
Dus…
gisteren bevond ik mij in een zeer aangenaam gezelschap.
Stappekes aan het zetten.
Eén van die stappekes bracht mij een verdiep hoger van een etablissement omdat daar kon voldaan worden aan een primaire behoefte : namenlijk : het plassen.
Ornamentorisch was daar aan de buitenkant van de toiletdeur een sterk uitvergrootte lever aangebracht. Tweedimensionaal welteverstaan. Met benoemingen van alle onderdelen die er los of vast aan een lever kunnen zitten. Helaas kan ik u daar geen verslag van uitbrengen, want mijn drang om water af te laten was sterker dan mijn ingewandenkennis bij te schaven.
De praktijk was sterker dan de theorie, zeg maar.
Beetje stom van die eigenaars om niet te beseffen dat praktijk en theorie wel degelijk zouden kunnen samengaan, mochten ze lucide genoeg geweest zijn om hun blikvanger langs de binnenzijde te laten schilderen. Ik vermoed dat ze gingen voor de kwantiteit van het aantal blikken. Prestigeprobleem zoiets.
Toen ik dat allemaal bedacht had (een mens denkt wat af op zinvolle momenten), had ook mijn activiteit een mooi afgerond einde bereikt.
Opgelucht en helemaal klaar om er terug in te vliegen, je kent dat wel… haar nog eens door mekaar warrelen, eens verleidelijk pogen te kijken naar je spiegelbeeld terwijl je het nat van je handen staat af te zwieren, jezelf afvragen hoe je ineens aan die pandalook komt en dan ineens beseft, bij twintig centimeter dichter, dat het restanten van mascara zijn die niet meer op hun oorspronkelijke plaats hangen, die nog natte vingers gebruiken om tevergeefs te proberen van die waterproof af te vegen om uiteindelijk te berusten in het onvermijdelijke en jezelf wijs te maken dat je zelfs met zwarte vegen toch wel heel sexy eruit ziet vandaag, bon zo dus, tippel je heel vrouwtjesachtig en zwierig en al een voorbereidende glimlach op het gelaat die trap terug af, onderwijl kijkend naar prachtige versiersels in nissen aan de zijkant…
en dan KNAL!!…
tegen een godverdekselse balk die in dat mooie decor juist vijf centimeter te laag hangt om je een onbelemmerde doorgang te verzekeren.
In slow motion gaat dat als volgt : kijk opzij, bewonderend en lachend, tanden half bloot, je draait je net terug naar een vooraanzicht, je mooie lange blonde lokken lijken op een commerciële spot van een Fructis Laboratoire Garnier shampoo… en dan PLOOOINK, terugslag… je kijkt nu heel verwonderd omdat je niet weet wat er gebeurt, geëpileerde wenkbrauwen schieten (maar dan traag) de hoogte in, je spant je nekspieren om te vermijden dat je achterover valt als zo’n doodgeschoten cowboy en die vallen dan nog meestal gewoon op de grond, terwijl jij op die trap wel eens ergere toeren zou kunnen uithalen terwijl je ooit achteloos die cursus stuntvallen bij het oud papier hebt gesmeten, en nu dik spijt daarvan natuurlijk, dat spannen van die nek drijft je terug naar voren en zo veroorzaak je een tweede PLOINK, maar deze keer niet meer zo knoerthard.
Bon.
’t Deed geen pijn.
Patrons mogen dan al geen verstand hebben van versiersels op wc-deuren, ze waren wel zo voorzienend geweest om die balk in te pakken met een pel isolatiematerieaal dat je normaliter rond buizen ziet in het sanitaire equipement.
Van mijn hele pose bleef geen grein meer over en gebukt (je zou voor minder) onder mijn eigen gebulder zette ik mijn tocht naar het gelijkvloers als een krom wijffie verder.
Ik mag hopen dat ik daarmee heb voldaan aan jullie zucht voor detail!
Graag gedaan!
|
Vandaag pakken we schrijfpauze.
O, wat verheugde ik mij op de eerste lange slaap sinds lang!