Vandaag pakken we schrijfpauze.
Ja, dat doen we.
Dat mag zelfs.
Ik zou natuurlijk ook kunnen schrijven over mijn bezoek aan de boekenbeurs gisteren en hoe ik bij vertrek mijn vrijkaarten niet meer vond.
(Heb jij die meegejat toevallig, sahara? 😉
Of over hoe leeg een boekenbeurs is op een maandagnamiddag.
Of over hoe ik twee Marcella Baetes heb gekocht.
Of over hoe ik die kussenslopen met poëzie op kan smaken en als antwoord op mijn vraag of er ook dekovertrekken van bestonden lik op stuk kreeg met : “De mensen zijn toch nooit content!”
Of een Tom Lanoye heb gekozen boven het Penisboek van Liekens bij het verlengen van het Humo-abonnement.
Of hoe lastig die babbelutten deden bij ‘De Morgen’ toen ik ook daar wilde verlengen en een boek wilde meegritsen : “Die boeken zijn enkel voor nieuwe abonnees, maar als je wil kunnen we wel poteren, hoewel dat geen garantie geeft of je dan niet binnenkort met twee gazetten in je bus zit.”
Of over hoe de après-boekenbeurs wel een eigenaardig staartje kreeg.
Dat zou ik.
Maar ik pak pauze dus vandaag.
De wereld (lees : Antwerpen) wacht op mijn stappekes vandaag.
Iedereen weet dat je werelden niet te lang mag laten wachten.
De weergaloze fratsen van ene zapnimf 
Geef een reactie