…

  

Ik herinner mij je ouders,
overbeschermend en begaan.
Het heeft niet mogen baten.
In de proloog van je leven
ben je onverwacht doodgegaan.
   
Je streed tegen overmacht,
bent lichamelijk teloorgegaan.
Het heeft niet mogen baten.
Aan het eind slechts verliezers,
hun nagedachtenis, hun stilstaan.
   
Hun herbeleven van jou,
zoon, broer, vriend, leerling, kompaan.
Tuurlijk heeft het mogen baten.
Alsof we je ooit zouden vergeten,
ook al moest jouw weg te vroeg afslaan.