Beste facebookgebruiker,
Alhoewel het uw schuld is dat ik in de shit verzeild ben, kreet ik u nu toch nederig om hulp.
Daarstraks ontving ik via mail voor de tigste keer een uitnodiging om vriendjes te worden met iemand op facebook.
Tegelijkertijd toeterde die Tulp langs de telefoon in mijn oor hoe jolig het toch wel was om iedere dag onzin van twee zinnen te plaatsen en te lezen bij anderen. “En foto’s, ja foto’s van Toms reis. Kunt ge zijn opgepikte Chileense schone bewonderen. Volgens mij is daar een hoek af. Goh, ik heb zo moeten lachen met huppeldepup, die schreef… ja, ik weet het allemaal niet meer zo precies, ga dan zelf kijken hè? Daarbij, heel uw lagere schoolklas zit er ook op. Tof jong!”
(Ik dacht meteen aan Martine met wiens moeder ik het ooit aan de stok had. Moeke kwam in volle speeltijd over het hek gekropen om kleine zapnimf hardhandig te prikken in het borstbeen : “Gaamoemartiengerustloate verstoan?”)
(Ik dacht meteen aan Ilse, wiens moeder ik – lelijk lelijk – eens heb uitgelachen. Omdat ik vond dat het moeders verboden moest worden belachelijke hoofddeksels te dragen.)
(Eigenlijk dacht ik aan de helft van de klas waar ik meer dan gewenst ambras mee kweekte. Ai, stel dat Jaklien daar ook rondwaart. Zou die nog weten dat ik mijn naald verticaal op haar stoel hield toen zij net ging zitten?)
“Maar dan moet ik mij registeren?” mokte ik.
“Wat is dat nu? Registreren. Dat is toch maar efkes een paar dingen invullen zeker? Dan kan je eens komen loeren.”
Zapnimf is toch zo beïnvloedbaar.
Dus klikte zapnimf op de uitnodiging van S.
Zapnimf vulde voor- en achternaam in : zap en nimf
Zapnimfs scherm vulde zich met hopen fotootjes : drie vierde van haar ooitse correspondenten en dat zouden allemaal haar vriendjes kunnen zijn!
Zapnimfs volgende scherm vroeg of ik heel mijn adresboek wilde uitnodigen.
Uitnodigen? Waartoe? Valt er iets te feesten?
De profieltjes bleven oppoppen. Mieke Vogels, Johan Vande Lanotte, Saïd El Kadraoui, Kathleen Van Brempt en nog honderd onbekende koppen zouden ook wel in aanmerking kunnen komen om mijn virtuele sociaal leven op te smukken.
Zapnimf sloeg al die schrikaanjagende kaders over. Ze wilde enkel uit nieuwsgierigheid eens gaan spieden.
Geen minuut later was zapnimf de ontstelde eigenaar van een facebookstekkie met één vriendje, diegene op wiens link ze om te beginnen had geduwd.
DE PLURKEN!
Zowat alle toeters en bellen heb ik afgelopen om mezelf weer te ontfacebooken, maar de annulatieknop bleef onvindbaar.
Ik wil daar terug vanaf! Huuulp!
Help eens een zapnimf!
PS : Mijn laatste woorden waren nog niet koud van bovenstaande noodgeschreeuw of er verscheen al een mailtje van een medeblogger :
Hoi zap!
Sympathiek!
Veel plezier op facebook.
Plezier heb ik genoeg (en druk ook) met mijn in het echt aanraakbare vriendjes.
Haal mij alstublieft terug van dat ding! Geef mij instructies.
Voor al mijn voormalige klasgenoten wraak komen nemen…
PS2 : De volgende dient zich al aan. Iemand waar ik nog nooit van gehoord.
Ik word gestalkt. Red mij. Nu!