Beste facebookgebruiker,
Alhoewel het uw schuld is dat ik in de shit verzeild ben, kreet ik u nu toch nederig om hulp.
Daarstraks ontving ik via mail voor de tigste keer een uitnodiging om vriendjes te worden met iemand op facebook.
Tegelijkertijd toeterde die Tulp langs de telefoon in mijn oor hoe jolig het toch wel was om iedere dag onzin van twee zinnen te plaatsen en te lezen bij anderen. “En foto’s, ja foto’s van Toms reis. Kunt ge zijn opgepikte Chileense schone bewonderen. Volgens mij is daar een hoek af. Goh, ik heb zo moeten lachen met huppeldepup, die schreef… ja, ik weet het allemaal niet meer zo precies, ga dan zelf kijken hè? Daarbij, heel uw lagere schoolklas zit er ook op. Tof jong!”
(Ik dacht meteen aan Martine met wiens moeder ik het ooit aan de stok had. Moeke kwam in volle speeltijd over het hek gekropen om kleine zapnimf hardhandig te prikken in het borstbeen : “Gaamoemartiengerustloate verstoan?”)
(Ik dacht meteen aan Ilse, wiens moeder ik – lelijk lelijk – eens heb uitgelachen. Omdat ik vond dat het moeders verboden moest worden belachelijke hoofddeksels te dragen.)
(Eigenlijk dacht ik aan de helft van de klas waar ik meer dan gewenst ambras mee kweekte. Ai, stel dat Jaklien daar ook rondwaart. Zou die nog weten dat ik mijn naald verticaal op haar stoel hield toen zij net ging zitten?)
“Maar dan moet ik mij registeren?” mokte ik.
“Wat is dat nu? Registreren. Dat is toch maar efkes een paar dingen invullen zeker? Dan kan je eens komen loeren.”
Zapnimf is toch zo beïnvloedbaar.
Dus klikte zapnimf op de uitnodiging van S.
Zapnimf vulde voor- en achternaam in : zap en nimf
Zapnimfs scherm vulde zich met hopen fotootjes : drie vierde van haar ooitse correspondenten en dat zouden allemaal haar vriendjes kunnen zijn!
Zapnimfs volgende scherm vroeg of ik heel mijn adresboek wilde uitnodigen.
Uitnodigen? Waartoe? Valt er iets te feesten?
De profieltjes bleven oppoppen. Mieke Vogels, Johan Vande Lanotte, Saïd El Kadraoui, Kathleen Van Brempt en nog honderd onbekende koppen zouden ook wel in aanmerking kunnen komen om mijn virtuele sociaal leven op te smukken.
Zapnimf sloeg al die schrikaanjagende kaders over. Ze wilde enkel uit nieuwsgierigheid eens gaan spieden.
Geen minuut later was zapnimf de ontstelde eigenaar van een facebookstekkie met één vriendje, diegene op wiens link ze om te beginnen had geduwd.
DE PLURKEN!
Zowat alle toeters en bellen heb ik afgelopen om mezelf weer te ontfacebooken, maar de annulatieknop bleef onvindbaar.
Ik wil daar terug vanaf! Huuulp!
Help eens een zapnimf!
PS : Mijn laatste woorden waren nog niet koud van bovenstaande noodgeschreeuw of er verscheen al een mailtje van een medeblogger :
Hoi zap!
Sympathiek!
Veel plezier op facebook.
Plezier heb ik genoeg (en druk ook) met mijn in het echt aanraakbare vriendjes.
Haal mij alstublieft terug van dat ding! Geef mij instructies.
Voor al mijn voormalige klasgenoten wraak komen nemen…
PS2 : De volgende dient zich al aan. Iemand waar ik nog nooit van gehoord.
Ik word gestalkt. Red mij. Nu!
De weergaloze fratsen van ene zapnimf 
donderdag, 29 januari 2009 om 10:44 pm
Wil je der echt af?
Voeg mij dan toe als vriend en ik zal het u uitleggen 🙂
donderdag, 29 januari 2009 om 10:46 pm
Nee serieus, rechts bovenaan tussens uw naam en “afmelden” staat het woord ‘instellingen’ klik daarop en dan klik je op accountinstellingen. Dan kom je op een pagina waarop je helemaal onderaan kunt kiezen voor ‘account stopzetten’
Zo simpel is het…
… maar je kan het ook eens proberen…. een leven met stalkers kan misschien spannend zijn
donderdag, 29 januari 2009 om 11:07 pm
Stopzetten is naar het schijnt niet zo simpel.
Ze laten je niet zomaar met rust.
Je moet eerst tientallen pagina’s enquêtes doorworstelen.
Uiteindelijk moet het wel mogelijk zijn ervan af te geraken (klinkt als een of andere besmettelijke ziekte – AIDS of zo)
donderdag, 29 januari 2009 om 11:21 pm
Merci Sabine. ’t Is gelukt. Oef!
Dankzij jou ben ik al aan de derde onbekende ontsnapt die mij wilde toevoegen. Uit welke spleten komen die toch gekropen?
donderdag, 29 januari 2009 om 11:41 pm
Tja, ook ik en er niet aan ontsnapt. Ge “moet mee” met de rest… Ik heb nu al meer dan “250” vriendjes. Voordeel: mensen van vroeger terug ontmoet en leuk bijgepraat, en bovendien is het best handig om niet het contact te verliezen met buitenlandse collega’s en uitgeweken vrienden. Ik doe daarentegen niét mee aan spelletjes en heb al die zever geblokkeerd. Soit, ’t heeft voordelen, maar of ’t echt moest?
vrijdag, 30 januari 2009 om 12:31 am
Ik ben ook begonnen als faceboek hater
maar ondertussen is het al liefde-haat
vrijdag, 30 januari 2009 om 1:15 am
nah je laat facebook maar zover in je leven toe als je zelf wil…I love it 🙂
vrijdag, 30 januari 2009 om 8:41 am
Heel herkenbaar, ik ga de tip van sabine ne keer uitproberen op netlog ook – fb heb ik me niet aan gewaagd, net wegens eerder netlogavontuur :p
vrijdag, 30 januari 2009 om 9:30 am
Geef toe dat ge oud wordt en ’t niks meer voor u is. 😉
vrijdag, 30 januari 2009 om 9:31 am
ik ben er ook eventjes geweest, maar even vlug terug weg…
vrijdag, 30 januari 2009 om 10:59 am
Ik wilde er ook al langer terug af…dikke merci aan sabine!
vrijdag, 30 januari 2009 om 11:48 am
tss, zappie toch, heeft mijn echtgenoot u dan niks geleerd?
vrijdag, 30 januari 2009 om 12:17 pm
Allez allez allez, tssssss….
Facebooken is nochtans leuk zè! Onder bepaalde voorwaarden: ik voeg alleen mensen toe die ik ken, daarom niet supergoed maar ’t moeten op zijn minst kennissen zijn. En dan beperk ik de privémededelingen en foto’s een beetje. Wat gezien & geweten mag worden: ok, en that’s it. En voor de rest heb ik me sinds ik FBlid ben al dikwijls zot gelachen met opmerkingen op statussen van vrienden enzo, en plagerijtjes en dergelijke en ik merk dat de band met de ‘kennissen’ weer hechter wordt. Als ik nu iemand tegenkom krijgt ik steevast een brede glimlach en dikwijls een zoen terwijl dit vroeger dikwijls niet meer dan een hoofdknikje was 😀 Je weet ook direct waarover praten omdat je een beetje kan inpikken over iemands status enzo. Neenee, ik ben verkocht, mij krijgen ze er niet meer af 😀
vrijdag, 30 januari 2009 om 12:23 pm
Ook ik liet mij vangen door iemand die in het gewone leven geen vrienden heeft maar wel 2500 vriendjes op FB. Een kwartiertje later ging ik al op zoek naar hoe ik me moest uitschrijven 🙂
vrijdag, 30 januari 2009 om 12:28 pm
Ik heb er veel meer lol om dan ik ooit had kunnen denken. Maar die 150 vriendjes hoef ik niet, want dan moet ik opeens beginnen nadenken over de zever die ik er op smijt!
vrijdag, 30 januari 2009 om 12:42 pm
Ik stuur u een friend request! 🙂
vrijdag, 30 januari 2009 om 12:56 pm
Yep, ze is eraf. Niet meer te traceren op Facebook.
Defriending is de nieuwe rage. (Qwitteren in Twittertaal).
vrijdag, 30 januari 2009 om 1:51 pm
zapnimf, stond ge er dan niet met uw ‘echte’ naam op ?
anders kunnen ze u ni terugvinden zene !
ik heb er ook een weekje opgestaan, enkele maanden geleden al, en was er dus heel snel terug af….’k vond het redelijk stom….met mijn beste vrienden mail ik gewoon privé zodat niemand dit kan lezen…..en de gedachte dat zovelen je informatie kan lezen…..en waar haal je in godsnaam die tijd vandaan?
vrijdag, 30 januari 2009 om 3:01 pm
komaan zapnimf…doorzetten die facebook-handel….echt !!
vrijdag, 30 januari 2009 om 3:12 pm
ik ben neutraal, geloof ik… er zijn voor- en nadelen aan dat FB-gedoe, geloof ik… maar ik hou het toch maar bij bloggen, geloof ik!
ne mens weer niet meer wat ie allemaal wel en ni moet doen in dit leven hé!
vrijdag, 30 januari 2009 om 4:00 pm
Ik vind FB geweeeeeeeeeldig (mijn zus, Dana dus, is waarschijnlijk gewoon bang dat ze geen vrienden vindt…)
Tja Zap, ik sluit me volledig aan bij Blah hierboven, zo doe ik het namelijk ook.
En geef toe… ge genoot ervan om plots al die potentiële vrienden te zien verschijnen, ik weet het gewoon !!!
vrijdag, 30 januari 2009 om 7:38 pm
Awel Zapnimf, ik vraag me ook nog steeds af wat de fun is van dat feestboek. Ik sta daar nu al een hele tijd op (danku Sabine, da’k nu ook eindelijk weet hoe ik er mijn eigen volledig af kan smijten) maar ik zie er na al die tijd nog steeds de zin niet van in.
Alhoewel, toch efkes toegeven: onlangs “werd ik vriendjes” met een ex klasgenoot die ik in geen jaren meer gehoord of gezien had en dat vond ik wel ok. Binnenkort gaan we een pint gaan pakken samen.
Al de rest vind ik maar zever in pakskes: W is fan geworden van…, X heeft je gepord, Y nodigt je uit voor een pillow fight, Z stuurde je een geschenkje, en nog zoveel van die onnozeliteiten. ‘k Weet het niet, maar ik vind het over ’t algemeen één grote zandbak. ’t Zal aan ons liggen, zap.
vrijdag, 30 januari 2009 om 10:40 pm
Ik vond na 15 jaar mijn nichtje terug en ik vind het best wel leuk. Je gaat er zo ver in als je zelf wil. Het gemak is dat ik nu niet elke keer weer moet gaan zoeken als ik een reünie wil organiseren. Ze staan er toch op.
zaterdag, 31 januari 2009 om 3:08 pm
Waw, zo tof te zien hoeveel mensen ik hier al gered heb 🙂
Awel tis geiren gedaan.
Zelf heb ik het wel voor fb: ik zet er niets intiems op en ik heb mij allerallereerste ‘liefje’ teruggevonden van toen ik 11 was… 🙂
zaterdag, 31 januari 2009 om 3:11 pm
Niets voor mij ! Zo publiek wil niet zijn en ook geen tijd meer over …
zaterdag, 31 januari 2009 om 9:50 pm
Ik ben tegen. Vraag me niet waarom want ik weet het niet echt. Blijf toch liever een beetje anoniem.
zondag, 1 februari 2009 om 3:52 am
Nu je er even snel weer weg kan raken, wil ik het toch ook eens geprobeerd hebben.
maandag, 2 februari 2009 om 12:37 pm
Gewoon je profiel goed afsluiten… en alleen toelaten wie je zelf wil.
Soms laat ik iemand toe omdat ik nieuwsgierig ben naar zijn of haar profiel.. ga ik kijken, en dan gooi ik ze er weer af :-).
het heeft ook voordelen… ik heb een nichtje in amerika… en zo blijf ik ook op de hoogte wat er daar in hun leven gebeurt.
maandag, 2 februari 2009 om 2:17 pm
Net toen ik er me wou afsmijten vraagt een nicht die ik ook al lang niet meer heb gezien toch ook wel om vriendjes te worden zekerst… nu heb ik haar kindjes ook eens gezien, en zij mijne smurf…mss toch nog efkes blijven…
maandag, 2 februari 2009 om 2:40 pm
Al dat gepor en gedoe om ergens aan te sluiten om een bloemeke of een pint bier te ontvangen, dat negeer ik allemaal. Ik hou het bij een statusje (net zoals Twitter doet) en een reactie her en der op iemands status of een comms bij een foto en ’t is altijd heel plezant op die manier. En enkel iemand toevoegen wie je kent, zoals ik hoger al schreef, en je gepubliceerde foto’s enkel tonen aan vrienden, niet aan vrienden van vrienden. Je kan het op die manier heel veilig en privé houden…
maandag, 2 februari 2009 om 3:53 pm
ik ben er niet voor en ook niet tegen. Eigenlijk zegt het me dus gewoon niets.
Maar ik heb het wel, maar ik doe er niets mee.
Nu ze, nu ga ik nog eens een kijkje nemen, omdat ik er ineens aan denk dat het nog bestaat:)
maandag, 2 februari 2009 om 6:03 pm
Ik ben ook eens even een ‘facebooker’ geweest; ttz. enkele minuten in- en alras weer uitgeschreven…Kwestie van efkes verkend te hebben…maar kziederdezinnizodirektvanin…
dinsdag, 3 februari 2009 om 1:07 pm
@Allen : Hèhè, hoe grappig al die reacties. Wel of niet. Onder welke omstandigheden wel. Mensen terugvinden.
Mijn twintig minuten of fame op facebook zijn dus alweer voorbij. Ik heb geen zin om daar met naam en toenaam op te staan blinken en onder zapnimf (zoals ik mij ingelogd had) kan niemand van vroeger mij herkennen, dus dat nut kunnen we al uitschakelen.
Ik vraag me ook af hoeveel tijd je daar (zoals Dana zei) insteekt. Persoonlijke mededelingen lees ik ook liever via mail dan tesamen met honderduizend anderen.
Ik snap ook niet dat als ik via mail een aantal uitnodigen krijg om te gaan kijken, waarom ik mij ook eerst een pagina moet aanmaken. Ik doe het wel met deze blog. Iedereen mag meelezen, maar hoeft zelf niet te bloggen. Nah.
Maar ieder zijn meug hè mannen!
@Madam Arabelle : Phaedra Hoste valt niet op mij!
@Georgina : Ik had nog geen vriendjes, dus aan die trend ben ik ook weeral ontkomen.
@DGZ : Tot hiertoe geen last gehad van facebookkwalen na het quitten.
@Beo : Ik geef dat grif toe. Te oud en te weinig flexibel om mee te kunnen. En geen nut.
dinsdag, 3 februari 2009 om 9:08 pm
Facebook noch Twitter kunnen me bekoren. Ik zit nu al (te) veel aan die computer dat ik die dingen er niet wil bij nemen.