De wereld is klein, maar ik moet wel wekelijks ver genoeg rijden om zoonzap te droppen bij het atletiekveld.
Gelukkig is de wereld klein genoeg om mijn vriendin Tulp in een hoekappartement achter die piste te laten wonen. Bijgevolg wordt haar en mijn wereld geregeld aan elkaar getoetst in de nabijheid van veel koffie.
De wereld is zelfs zo klein dat ik ontdekte dat aan haar ene kant een vroeger maatje woont en aan de andere overkant de ouders van een voormalige klasgenoot.
Eigenlijk is de wereld best groot, waarom stonden in de vooravond alle politiemannen van ons dorp dan op de stoep in de straat?
Vanuit het venster op twee hoog was de wereld voldoende laag om over de haag te kijken bij de ouders van ex-klasgenoot.
Achteraan in de tuin lag het lijk bedekt met een wit laken. De vader van.
Hartstilstand giste iemand.
Zelfdoding fluisterde een buurvrouw.
Intussen zocht het parket naar ware toedrachten.
Maar wij wisten al zeker : naast klein is de wereld soms ook niet fraai.
Voor zijn vrouw, familie en vrienden staat hij zelfs misschien een poosje stil.
De weergaloze fratsen van ene zapnimf 
donderdag, 19 maart 2009 om 9:11 am
mooi geschreven
donderdag, 19 maart 2009 om 10:51 am
‘Niet fraai’ kan soms heel dichtbij wonen. Dat maakte ik ook al een paar keer mee. Hopelijk komt er vlug klaarheid voor de betrokken personen.
donderdag, 19 maart 2009 om 12:35 pm
Het is niet altijd lachen, maar de tijd gaat gewoon verder…
donderdag, 19 maart 2009 om 2:28 pm
tof geschreven, aangrijpend. Amai
donderdag, 19 maart 2009 om 4:32 pm
… ieder krijgt -helaas- zijn deel.
donderdag, 19 maart 2009 om 6:32 pm
Ik ril ervan. De wereld is helaas vaak niet ‘fraai’.
donderdag, 19 maart 2009 om 7:34 pm
Zonder zwart ………….zou er geen wit zijn.
donderdag, 19 maart 2009 om 10:34 pm
Zelfdoding bij ouderen komt de laatste tijd zo vaak voor. Die mensen moeten dan echt wel bewust uit deze wereld willen stappen. Meestal hangen ze zichzelf op, hoe groot moet hun overtuiging zijn om zoiets te kunnen volbrengen?
Net vandaag hoorde ik dat een tweeentachtig jarige man zich had opgehangen omdat hij het leed van een volgende chemotherapie niet meer aankon. Wie troost deze mensen, en hun nabestaanden?
vrijdag, 20 maart 2009 om 1:29 pm
jij maakt altijd wel iets mee bij de buren hé, is het niet je eigen buren dan is het bij iemand anders.
wanneer kom je naar mij ?
zaterdag, 21 maart 2009 om 2:59 pm
Mooi geschreven, maar hoe ellendig voor de familie …
maandag, 23 maart 2009 om 4:44 pm
@Dana : Gij wilt uw geburen dood?