Wij konden er wat van. Wonder boven wonder.
De federale overheidsdienst financiën is dit jaar gul geweest voor zapmoose.
Het bedrag van de aanslag in ons voordeel is groot. Denk duizenden. Denk bijna drieduizend voor mij alleen al. Moose gaat daar nog ruimschoots over. De verbazing hier in huis kolkt euforievraagtekens. Maar wij zijn geen uitpluizers, wij laten onze ogen een keer of vier uit onze kassen rollen, rapen ze weer op en leven stilletjes verder. Tussen de habitudes door gokken wij per Franse slag naar redenen als : gaan samenwonen in 2007, moose die de kinderen ten laste heeft genomen op zijn loonbrief, wij zijn zo’n magnifiek voorbeeldkoppel dat de mensheid daar wel eens iets tegenover mag stellen om ons voor die vaardigheden te bedanken…
Echter, zo heel tof vinden ze uw zapnimf daar bij de uitbetalingen blijkbaar niet, want toen half juni de valuta’s wegblijven (er was eind mei beloofd), raakt zij lichtjes edoch beheerst in paniek.
Het uitvlooien van het aanslagbiljet brengt duidelijkheid : de bietekwiet die de rekeningnummers doorgeeft van mijn CORRECTE weergave op mijn brief naar de praktische afdeling, had die dag op zijn eigen creatieve eilandje gezeten. Een cijfertje uit de lucht gegrepen hieeeeer! (familie Knots-intonatie!) Een eigen getalletje daaaaaaar! Kortom, geen enkel cijfer in dat rekeningnummer kan ik het mijne noemen.
Eigenlijk kunnen ze uw zapnimf helemaal niet uitstaan.
– Telefoontje ontvangstkantoor eigen dorp.
“Ge zijt verkeerd, madammeke, maar ik geef u de juiste nummer.”
– Telefoontje naar juiste nummer.
“Geef uw gegevens dan maar. O nee, ik mag dat hier niet in orde brengen, dat moet naar Brussel. Email? Euh… je moet maar eens op de achterkant zien van dat aanslagbiljet dat je terug hebt gekregen, daar staat het op en anders op de website van de belastingen.”
– Op de website wordt het lachen. Bij de knop ‘communicatie’ staat alleen een adres op. Voor brieven. Echte brieven.
– Het wordt een digitaal bericht naar iemand die meteen terugschrijft dat ik weer verkeerd zit, maar dat hij het juiste webadres ook niet heeft. Wel een telefoonnummer! Jeuj!
Ondertussen leur ik al enkele dagen het internet rond met een foto van mijn paspoort, een foto van dat aanslagbiljet alwaar ik heel groot de juiste IBAN- nummer heb opgeschreven met mijn handtekening erbij.
– We proberen ieder ander emailadres dat op de achterzijde staat van mijn papier.
Dagen gaan voorbij en niemand die iets laat weten.
Omdat ik wel minstens vijf keer in het bezit ben van het juiste telefoonnummer, toets ik dat een week later ook nog eens effectief in. Joehoe? Mijn drieduizend euro slingeren doelloos rond! Actie!
– Mens met spraakgebrek neemt op en laat mij vijf minuten lang heel het verhaal vertellen.
“Oei, ik zal u moeten doorverbinden, momentje.”
– Zelfde mens neemt terug op na twee minuten vreselijke luide muzak.
“Meneer?”
“’t Was madame.” (Daarvoor stel je je dus voor met naam en toenaam)
“O ja, dat doorverbinden gaat niet zo vlot, nog even geduld.”
Ik veronderstel voor mijn eigen gemoedsrust dat dit gewoon de tuinman was die langskwam om zijn hark op te blinken met een brillendoekje en de telefoon hoorde rinkelen terwijl de echte bediende even een toiletpauze nam. Als het over mijn geld gaat, wens ik de uitvoerders niet aan incompetentie te linken.
– De volgende kan mij ook niet helpen, de doorverbindknoppen staan in de verkeerde volgorde. Hup naar nog een andere.
Alleluhja! Deze knakker weet zelfs al waarover het gaat! (Ik verdenk hem enkele seconden de tuinman te zijn, maar daarvoor hakkelt hij te weinig)
“Welja madame, dat is naar Brussel doorgestuurd hè?”
“Ik wilde het maar weten, meneer, want ik heb zelfs geen ontvangstmailtje gekregen. Bijgevolg wist ik niet eens of het nu in orde zou komen.”
“Luistert! Als wij naar iedereen een mailtje moeten sturen die ons een vraag stelt! Gij weet niet hoeveel werk wij hier hebben zeker?”
Ik verontschuldig mij voor het storen en denk : HOEVEEL TIJD KOSTEN TIENTALLEN VAN DEZE TELEFOONS, DENK JE, LOEMPEN OS? TERWIJL JE DAT AUTOMATISCH KAN INSTELLEN ZO’N STANDAARDANTWOORD.
Toch durf ik nog te vragen of hij een idee of ik weer twee maanden moet wachten op dat geld? Als ik de mens kreunend hoor sterven aan de andere kant van de lijn, hang ik rap rap op. Dàt wil ik niet op mijn geweten hebben!
Ik suggereer niks, maar stel dat ik zou willen frauderen, ik achtte de tijd er rijp voor. Bende morons.
PS : Tax on web belooft ons in eerste instantie voor volgend jaar 16 000 euro rijker te maken. Iets dat zelfs de minst begaafde in dit huishouden maar moeilijk kan vatten. De bedrijfsvoorheffing wordt zo erg overschat en ondanks alle ingrepen van moose, wil die uitrekenbalk onze cijfers maar niet aannemen. Er komt nog een avond gesukkel aan te pas tot de cijfers realistische vormen aannemen.
Mijn wenkbrauwen krullen toch een frons. Teruggave 2010 : ongeveer € 400 (tesamen)
Al is dat een immens verschil met dit jaar, ’t is nog altijd niet bijbetalen hè!