‘Begeren’, puh, wie zou ooit zo’n woordkeuze selecteren?!

  

   We sommen allereerst enkele verzachtende omstandigheden op :
 
– ik had een glaasje te veel op (het was een leuk feestje)
– puntje één bracht een kleine golf van hitsigheid met zich mede
– misschien was ik vergeten dat jij moe was en mottig van te veel te eten (het was een lekker feestje)
– jij zag er weer uit als een verrukkuluk smakelijk dier, zelfs met die sausplek op je t-shirt
 
Jaaah zèèèg, weet ik veel hoe ik op dat woord ‘begeren’ kom? Te veel bedorven melige gedichtjes gelezen?
Soit. Ik meende dat niet.
En ‘begeren’ is een belachelijk woord.
 
Aan je antwoord (mail) te lezen, was het weer hard werken die dag.
Hier en daar vind ik nog wel een detail voor verbetering vatbaar. Konijnenoren?
 
 
De poëet in mijn vrijers reet. 
 
O schat o schatje mijn
wat zeg je nu toch weer?-
dat ik je geen voldoening schenk
dat ik je niet begeer?
 
Je zegt ‘je bent wel lief
maar je streelt mij gelijk een hond’
maar schat, ’t komt door je puppyogen
en je grote puppymond.
 
Je bent mijn dikke poesj,
mijn krulparkiet, mijn zachte moederdier.
Alleen jij boert als een kudde gnoes
vol wellust en plezier.
 
Je bent mijn antiloop,
mijn danspinguïn, mijn sluwe hermelijn
’t pimpampoentje uit mijn dromen
en je hebt de oren van konijn.
 
Je bent een wijze uil
een pandabeer, een marmotje in haar nest
de poetsvrouw is een lama
maar jij, jij bent the best.
 
Jij bent het hele beestenbos
de eekhoorn van Tellegen Toon
jij bent alles en nog veel meer:
Een ichthyostega uit het devoon.
(geen ander beest dat rijmt op ‘toon’)
 
Laten we vanavond eens wat slowen
les één uit de reeks ‘swing your reet’
heel veel van elkaar houwen
en dan eindigen met een krakende scheet.
 
 
Nounou!