Patrick eet zijn bord niet leeg (en als ik dat had geweten, ik peerde een kotelet tegen zijn oren)

  

   Dat we geen zeventien meer zijn, hebben we geweten.
Het geheel zapmoose sleurt zich al twee dagen voort op allerlaatste krachten. Tot vijf uur met Laleña blijven keuvelen is gezellig en desastreus tegelijk.
 
Vier redenen om eens te vloeken achteraf.
 
1. De roosters! Met stip de roosters de dag nadien. En wie mij in het reactievak gaat tegenspreken met gazettenpapier, gras en een nacht trekken… die komt voortaan iedere day after demonstreren hoe soepel dat verloopt, van zwart naar blinkend.
 
2. Euh… omdat we geen zeventien meer zijn dus : stram, koppijn en geen stem meer. Hel!
 

3. 
             

4. Niet alle bloggers zijn even fijntjes opgevoed als u of wij :
 
a) Dat laat zijn gerief zomaar achter in de hoop dat wij binnenkort het containerpark gaan bezoeken.
Wat ze dan laten slingeren, is geeneens onze maat/geraakt niet meer in onze kast/is van een andere supermarktketen dan diegene die wij frequenteren. 

 
b) Onder het mom : moet ik er een tekeningetje bij maken? (pijltje lege rollen naar vuilbak en volle rol naar houder)

   
 
c) Wie Kent rookt of sigaren… de asbak stond voor u op tafel, die grote vlakte waarop u zat met dat bodempje gazon heet : tuin.
 
 
Veel meer redenen om te besluiten dat dit voor herhaling vatbaar is :
 
De sfeer zat er al vroeg in. Het regende. Hoera! Slechts luttele minuten, ook hoera.
Het vertrek werd uitgesteld want de pick-nick was nog niet gearriveerd en bij die veertig sandwiches, misten we ook nog Beo en zijn zonen. Toen dat euvel verholpen was, kon de hoop (Margo & smurf, Elke, Ionesque, Stef Flater, Tulp & zoon, Agnes & Patrick, Beo & zonen, minizap, zoonzap & moose) zich in gang zetten.

  
Maar er geraakte nog volk bij. E., de wederhelft van Casa Murphy-auteur Veerle werd haast uit zijn zopas geparkeerde busje gesleurd, klaar of niet, en Laleña poterde de eerste kilometer op vier wielen om aan te pikken bij de groep.
Patrick en Agnes werden door mij abusievelijk verward met een tros getuigen van jehova’s die eveneens hun eigen traject in de buurt wandelden. En vervolgens verdacht iedereen zapmoose ervan, strikvragen in de bundel te laten sluipen. Alsof wij dat zouden durven. Allez, behalve de visvraag (een mannetje! : Wat is ZIJN geslacht?) en de ramen tellen, zat er niks van het soort in. Wij menen het echt wel goed met jullie.

                           
 
Er werd gevraagd om gedurende de wandeling ook oog te hebben voor tien beesten en vijf paddestoelen. Dat was een kleintje voor de deelnemers : het paard op het bord van het ruiterpad, de snippen die in onze living, de krokodil op de trui van een kleine, de schrik voor het gebrek aan levende exemplaren, zat er flink in. Het resultaat van deze opdracht is weliswaar (wat had je anders gedacht met een Menck, Stef, Beo, Patrick, Ionesque en Laleña aan de fotografeerknop) uitmuntend gelukt.

                       
 

 

Ondertussen lummelde de logistiek van deze gebeurtenis, bestaande uit Huisvrouw, Veerle en mijzelf, wat rusteloos in onze tuin tot het onze beurt was om in gang te schieten ; een pauzeplaats in elkaar te boksen aan het fort van Brasschaat. Dat rijdt dan in iets met vierwielaandrijving en de vorm van een tank, maar dat stukje aardeweg met bultjes… dàt zag ze amper zitten, die dysfunctionele : “Amaai maat, dat moet zowat de eerste keer geweest zijn dat ik 13 km per uur reed!” We vergeven haar d’r gezaag omdat ze toch wel tien (!) stoelen uit mijn auto heeft helpen sjouwen.

            

     (opdracht : groepsfoto met je voeten van de grond)

 
           
Tijdens het recuperatiemoment werden Margo en smurf eventjes aan het sportpaleis afgezet en terug gehaald. Ondertussen had groep twee zijn weg naar onze erf gevonden. Een bende moedigaards om met kleuters al die kilometers te vreten. We sommen op : S’been & dochters, Estelle, Winedevil en vier petotters, Menck, Chelone, Puberzap, krulzap met vriendinnetje.

              

 

            
 

 

 

 

 

                

  Oja, vond het genootschap ook nog tijd om een hond te redden. Niet te schatten, die bloggers.

(Opdracht : Neem een groepsfoto die op de site mag verschijnen. Wie onherkenbaar wil zijn, moet creatief zijn)

Terug samengesmolten in onze hof, vonden we daar Madame in conversatie met het buurmeisje en later troffen we er ineens ook nog Tijdtussendoor, Breeg en Brunello aan. Estelle mocht dan wel geweldige voorafjes voorzien hebben, ze aarzelde geen moment om mijn pannenlappen te laten verkruimelen tot één gat aan haar paëllapan. Met die deerne ambiance genoeg, later zou ze nog haar been tot bijna moes vallen.
 
Onderwijl liep dat etentje volledig uit de hand ;
– Patrick at zijn (derde) bord niet leeg.
– Huisvrouw werd overvallen door een vlaag van mottigheid.
– Niemand herkende zijn eigen vlees nog en graaide maar van het plateau wat hem het lekkerst leek, pas toen ik na een anoniem stuk rib en andermans lam en een onbekend worstje, mijn eigen biefstuk in Brunello’s mond zag verdwijnen, besefte ik, dat ik zelfs geen maagplaatsje meer overhad om mijn vlees op te eisen.
– Een van de twee architecten uit het gezelschap zag in een halve ogenblik dat mijn bakstenen niet horizontaal staan (en dat mijn goot mij last gaat bezorgen… de dakwerkers onder u mogen zich altijd aanmelden). Achttien jaar lang accepteerde ik die muur als zijnde perfect en sinds zaterdag zie ik iedere keer ik er passeer, schuine stenen in mijn blikveld… aaaaargh.
– De vrouwelijke koters verzorgden een optreden.
– Het gelach en over-en-weer getak werd luidruchtiger, wijniger en gevatter… of net niet.
– Karel kwam speciaal na een veertienuurse vanuit Frankrijk een einde aan deze dag breien.

 
Ook de zaps vonden de dag memorabel. Het is hen helaas niet gegeven van namen te onthouden. Terwijl de verhalen aan tafel zondag borrelden, beschreven ze u als : die mens die uit de bijbel ontsnapt is, die rooie, die kerel met die pet, de man van de tuinmadam van overlaatst. Iemand die zichzelf herkent?

Nog meer Patricks eet zijn bord niet leeg op :

http://margogogo.wordpress.com/2009/09/13/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg/

http://kielzog.wordpress.com/2009/09/15/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg/

http://madameblogt.wordpress.com/2009/09/13/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg/

http://chelone.wordpress.com/2009/09/14/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg/

http://tijdtussendoor.blogspot.com/2009/09/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg.html

http://disfunctionelehuismoeder.skynetblogs.be/post/7287932/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg

http://breeg.wordpress.com/2009/09/13/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg/

http://nextnext.wordpress.com/2009/09/14/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg/

http://eenjaarvrolijkheid.blogspot.com/2009/09/patrick-eet-zijn-bord-niet-leeg.html

http://stefflater.wordpress.com/2009/09/13/patrick-eet-zijn-boord-niet-le/
 
Merci allen.
Volgend jaar een fietstocht?

(foto’s van oa. Moose, Menck, Stef Flater, Beo)