Een gebruiksaanwijzing even onleesbaar als Godenslaap

  Van een beetje inbreker zou je toch mogen verwachten dat hij tenminste je lievelingsexemplaar van Jommeke (De stad in de vulkaan nr. 87) mee jat.
Of ‘Een geschiedenis van bijna alles’ van Bill Bryson.
Of ‘Zomerhuis met zwembad’ van Herman Koch.

Of het liefst van al : ‘Godenslaap’ van Erwin Mortier, want gatsie, wat is me dat een ondoordringbaar boek. Verder dan pagina 8 ben ik nooit geraakt en het begint op 7. ‘De publieksprijs van 2010 (boek van het jaar)’ (tevens winnaar AKO literatuurprijs). Hoe moet ik mij zo’n publiek voorstellen? “Onder IQ 140 kom je niet in ons publiek, sorry! Andere tribune!”
Misschien staan alle moeilijke zinnen op pagina 7 verzameld en moest ik eens een keertje doorbijten?
Dan lees ik liever in de plaats nog een keer alle Alex Riders (Anthony Horowitz). Aan alle ouders van 10 tot 15-jarigen : koop die serie van de sint, goed op voorhand, en lees ze zelf eerst. Doen doen!

Enfin, het beetje inbreker liet alle literatuur op de plank, sterker, hij voegde er zelf wat aan toe.

Tussen twee dwaze momenten (met 4 in bed kijken, de kats hoektand uit de trui puzzelen, VT wonen lezen, meezingen met de begintune van The A-team) op de zetel, draaide een van ons zijn nek meer dan 30 graden en een klein onbekend potje weerspiegelde op de iris.
We herkennen het niet.
De taal van het etiket is redelijk uitheems.
Fors spul bovendien, gezien het goedje pas in 2547 vervalt.

De poetshulp, van Marokkaans/Nederlandse origine ontkent dat zij het binnengesmokkeld heeft en behalve enkele vrienden, opgetrokken uit de West-vlaamse klei, is hier kort voor de vondst niemand gepasseerd.

Dan mag u nu wat ontcijferhulp bieden.
Of een gokje wagen over de inhoud.

Wie weet wint u wel iets.
‘Godenslaap’ van Erwin Mortier schijnt wel goed te zijn…