Funfunfun en fanfanfan

  Hij loopt weeral op zijn laatste benen. De zomer. Die van iedereen en die van Antwerpen.
Allicht is het u opgevallen dat het thema bij zappelmoose deze vakantie was : Veel waar voor weinig geld en het liefst dichtbij.

Zo fanfanfan van de zomer van Antwerpen zijn wij, dat we iedereen zouden willen meesleuren naar de stad van feestgedruis en actie. Maar ik schrijf het toch maar achteraf op, we willen niemand dwingen.

Het begon met een ruimteschip, de Aeroflorale. Sprookjesachtig.
Franstalige manswezens die gehurkt floten tussen de planten, tegen de zonnebloemen koekoe-koekoe-geluiden uit het holle handje bliezen… Bizar, maar wij zijn verdraagzaam.

Toen spoorden we een dot freaky Antwerpenaren op. Het deel dat de tango heel serieus neemt. Als moose en ik de nep-tango ertussen wilden performen, dan strandde dat gedurfd plan al tijdens de eerste seconde door het feit dat wij twee schijtluizen zijn. Wist je dat je niet mag lachen tijdens het dansen? Althans, die indruk kregen we. Met benen om een knie zwaaien, passen tellen en gewichtig doen, mocht wel.

Een hoogtepunt dat in ieders agenda aangekruist had moeten zijn, was ‘Hector Mann & de Fizzy Pop limonadefabriek’, acteerprestaties in een volledig blue screen decor en op het scherm erboven tegelijk het resultaat als in een stomme film. Met op het dak van de vrachtwagen/podium een begeleider op piano. Gewoonweg fantastisch. En lachen bovenop.

Moet er nog zand zijn? Welja en het liefst in Cinema Urbana. Zappelmoose ging er onderuit met ‘Les Barons’ en daags nadien deed moose dan nog eens dunnetjes (letterlijk) over met dank aan de gratis ajuinsoep van Alexander. Wat heb jij in vredesnaam met je kruiding uitgestoken, Alexander?

Foto 1 : zappelmoose and friends zien nog een ruim, prima plekkie waarop ze zich neervlijen. De omstaanders kijken naar ons alsof ze vuur zien branden en de uiensoep moest nog opgewarmd worden. Zijn wij te oud? Te dik? Te lelijk? Niks van dit alles (allez, tistezeggen…), wij zijn domweg te lomp. Pas nadat de dekentjes gladgestreken waren, de koekjes rondgegaan, de hielen ingegraven, daagt het ons dat er een giganteske paal het zicht naar het scherm belemmert.

Foto 2 en 3 : Voor paal staan, we weten er alles van. Ja, die paal dus. Vlug de aandacht afleiden met een sfeerbeeldje.
Ik ben nog op zoek naar een statief, valt het op?

De laatste donderdag en de laatste keer Geert Hautekiet bij de torensessies. Intimistisch zitten, zo met driehonderd in een houten staketsel. De kerel en zijn gezelschap brachten meeklapnummers, humor en een koekendoos als gitaar mee. Warm, in alle opzichten.

De zomerbar…

… en de gasfabriek. Daar hoeven niet te veel woorden aan vuilgemaakt worden, behalve dan : democratische prijzen, tuinfeestjesambiance.
Hierzo, een collageke om ook u daarvan te overtuigen.

*Zucht*
Was het maar alweer zomer in Antwerpen.
Volgend jaar doen we er het nulsterrenpension* bij en wie braaf is, mag mee. Een halve euro voor een pyjama, alsof je daarvoor kan sukkelen.

* Als het dan nog bestaat.