Na werkweek één
voel ik meteen
een fameuze braindrain,
organen vallen uiteen
van uitputting nota been.
Lach maar, iedereen.
‘k Weet het, ik ben een gemakzuchtige pias
en ik wou dat ik mijn kat was.
Zinderend gezemel op zapzever
Na werkweek één
voel ik meteen
een fameuze braindrain,
organen vallen uiteen
van uitputting nota been.
Lach maar, iedereen.
‘k Weet het, ik ben een gemakzuchtige pias
en ik wou dat ik mijn kat was.
De weergaloze fratsen van ene zapnimf 
zaterdag, 3 september 2011 om 12:57 am
Och, hebt ge ook al een arbeidsongeval gehad? 😉
Uw kat wil ik ook wel zijn, de mijne liever niet want dat beest is nog niet gecastreerd en bijgevolg overactief!
zondag, 4 september 2011 om 6:36 pm
Ja, het muug-ongeval.
Het te laat gaan slapen-ongeval.
Het niet meer gewoon zijn-ongeval.
zaterdag, 3 september 2011 om 10:29 am
Het is alsof je niet bent weg geweest ? Ik ken dat !
Ik wou ook dat ik één van mijn poezen was … 🙂
zondag, 4 september 2011 om 6:37 pm
Bwa, ssst, ik moet pas donderdag terug gaan werken.
zaterdag, 3 september 2011 om 11:19 am
Toch liever geen poes. Op muizen jagen, vogels verschalken en dergelijke activiteiten staan niet hoog op mijn verlanglijstje. Om nog maar te zwijgen van alle gevaren waardoor heel wat poezen niet echt lang leven. 😦 Mens zijn is dan nog zo slecht niet. Naar mijn bescheiden mening uiteraard.
zondag, 4 september 2011 om 6:40 pm
Uw bescheiden mening ziet niet dat hier geen auto’s passeren, dat ze iedere dag njammie katteneten uit blik voorgeschoteld krijgen en dat de muizen alleen dienen als speelgoed. Voor de rest is het slapen. Binnen of buiten.
zaterdag, 3 september 2011 om 5:08 pm
Yep… pet me! pet me! pet me! http://theoatmeal.com/tag/cats 😉
zondag, 4 september 2011 om 6:45 pm
With my rhythm stick?
zaterdag, 3 september 2011 om 7:07 pm
Ik heb het altijd al gezegd;ik wil gerust als kat reïncarneren!
zondag, 4 september 2011 om 6:46 pm
Ah, zoals bij ‘Wat Als…’ (al was het daar een hond), om aan je ballen te kunnen likken?
zaterdag, 3 september 2011 om 10:05 pm
comment, werkweek? Twee dagen ochere!
zondag, 4 september 2011 om 8:52 am
Twee dagen moeten werken kan meer vermoeiend zijn dan 5. Dat is toch mijn ervaring. In die twee dagen ben je al eens geneigd om meer te doen om te compenseren tegenover anderen die 5 dagen werken.
zondag, 4 september 2011 om 6:49 pm
Tutut, Bart,
’t Waren er van keer vijf, terwijl ik er twee of twee en half gewoon ben.
Maar ik geef toe, ik ben een rap-moeige wussie.
zondag, 4 september 2011 om 10:30 am
Zalig toch.. zoals jullie poes daar ligt. Genieten van de zon die je pels opwarmt. Die warmte die je diep in je huid voelt en je een goed gevoel geeft….
En zo te zien heeft ze ook genoeg voedsel … haar gezellige buik spreekt boekdelen.
En die warmte die doet deugd aan stramme spieren en pijnlijke knoken.. althans bij mij…. genieten.. moet kunnen.. zoals de poes..
zondag, 4 september 2011 om 6:50 pm
Seg Christel, we hebben het hier wel over mij hè? Een beetje compassie zou hier op zijn plaats zijn hoor.
maandag, 5 september 2011 om 1:21 pm
Allez, een vleuge empathie voor een bezeerde nimf 🙂 Zo goed?
zondag, 4 september 2011 om 10:45 am
Mij hoor je niet lachen
zondag, 4 september 2011 om 6:51 pm
‘k Weethet, mijn boxen stonden niet op.
zondag, 4 september 2011 om 10:32 pm
Ge geeft me moed. Ik moet morgen weer beginnen werken…
maandag, 5 september 2011 om 2:44 pm
Ja, hier heb je nog een pakske extra moed.
maandag, 5 september 2011 om 1:40 pm
ik ga niks zeggen
ik ga mijn klep houden
ik ga doen alsof ik dit niet gelezen heb
of ik ga maleuren doen
maandag, 5 september 2011 om 2:45 pm
Je gaat niks zeggen, uw klep houden, doen alsof je het niet gelezen hebt… zo allemaal vanop uw werk? Zie dat je genoeg van die pauzekes pakt hè? Of je zou zo moe als ik kunnen worden.
maandag, 5 september 2011 om 9:20 pm
Tussen 1 en 2 eet iedereen (bij ons op den buro)