Ik zette mezelf echt voor lul, maar dat begreep ik zelf ook wel

  Niks menselijks is mij vreemd.
Dan spreek ik over moeien en blunderen.
De geilihe éénvuldihgeid uit West-Vlaanderen hier in huis, staat daar allemaal boven. Die haalt zijn schouders een keer op en gaat door met leven (of werken).
Uw zapnimf gedraagt zich aardser. Spiedt blogspace af en registreert talenten, ferventen, serpenten, (in)competenten, dissidenten, decadenten, indolenten, monumenten, intelligenten, sentiment-hm-elen.

Op een plekkie waar ik zelf ook niet altijd doetje ben, kwam ene Nol reageren (op 6/9). Bij een eerste reactie dacht ik nog : hevig. Bij een tweede van dezelfde persoon fronste ik al wenkbrauwen. Daarna zei hij : “Overigens zet jij jezelf daar echt voor lul, maar dat begrijp je zelf ook wel denk ik.” Waarop hij verviel in schelden.
Op dat moment zag ik de opportuniteit om mij te gaan moeien. De kwistenbiebel had immers de ideale voorzet gegeven. Maar inkoppen zouden we wel effetjes anoniem doen. Zo geniepig zijn we wel. Immers mijn onweerstaanbare drang tot involveren hoeft niet wijd en zijd bekend te geraken. De eigenaar van de blog mocht het wel weten, daarom liet ik mijn emailadres staan.
Het werd :

Antwoord op Nol van een gedegouteerd iemand : Om het met je eigen woorden te zeggen : “Overigens zet jij jezelf daar echt voor lul, maar dat begrijp je zelf ook wel denk ik.”

Hahaaa! Dat had ik weer keurig voor mekaar gekregen, eigen woorden tegen jezelf gebruiken, altijd al een van mijn favorieten. (Evenals dt-fouten-kruisnagelaars die drie stukjes verder zelf zondigen tegen dat verschijnsel. Koppie-peest! Joehoe!) En met één enterpook, verscheen mijn reactie op het scherm.
Net zoals mijn gravatar : zapnimf.

“Hit me with your rhythm stick: Zapnimf, zapnimf, zapnimf”

Hmm hmm, dat is, hoe een verstandig iemand het zou durven stellen : opzet niet gans geslaagd. Deze domme gans sloeg daarop aan het schateren achter haar klavier.
Het betere karakter van zappelmoose wilde weten wat er aan de hand was. Drie zinnen verder sprak hij me zalvend toe : “Zappie, de gravatar hangt samen met het emailadres.” en hij hervatte zijn zachtaardige levenswijze.

Ik knotste sardonisch gierend mijn hoofd vijf keer tegen de schouwmantel in de hoop van de hersens tot bespiegeling te reorganiseren.

Advertentie