Uw zapnimf trappeleerde haar tweewieler dinsdagavond vol goede luimen door een Kempische gouw.
De zon scheen, de personeelsvergadering was op een ordentelijk uur geëindigd en die witte broek kon ik morgen nog eens aantrekken.
Terwijl ik dankbaar pedalen duwde, omdat rampspoed tot hiertoe de mijnen had overgeslagen, dook ik de fietstunnel in. Langs de andere zijde had iemand hetzelfde concept tot uitvoering gebracht. Omdat mijn qui-vive behoorlijk is aangescherpt, kneep ik op tijd mijn remstelsel dicht, vermeed een collisie en en en… viel doodleuk aan nul per uur -doef- opzij. Zeer onflatteus. Zeer zelfs.
Tegelijk met de boenk piste ik een lekje in mijn broek en bedacht ter plekke dat ik nog nooit van iemand heb gehoord die vallen en plassen in dezelfde zucht doet. Als dat niet triestig is! En vies. En eigenlijk verborgen te houden, maar ik ben niet into heimelijkheden. Alsof ik nog steeds hoop dat er op een dag een lotgenoot opstaat die in mij de voorbeeldmessias herkent en we samen een beweging (de olijke pissertjes?) kunnen opstarten. Gekleed in witte broeken.
Uw zapnimf pauzeerde op haar rug in een donkere tunnel, allesbehalve goedgezind. De zon scheen op een ander en die witte broek kon ik onder geen beding morgen nog eens dragen.
Tot overmaat van ramp begon de binnenzijde van haar enkel te kloppen en kreeg ze een kramp in haar bovenbeen, ge ligt comfortabel of ge ligt het niet, en bij het hoekje stond de jongeling die oorzaak was van deze lamentabele toestand onzeker te stamelen over fietsbellen.
Bij het vastmaken van de fiets aan een paaltje (je dacht toch niet dat die het nog deed?), beet er een heel gemeen insect intraveneus in de wreef van mijn toch al gehavende voet. (Jaja, ik typ dit met een olifantenpoot, heb meelij.)
Dat werd hinkelpikkelen die resterende 4 kilometer naar huis, maar joepie… daar verscheen als bij wonder de buurvrouw in haar mooie wagen.
Ze wuifde vriendelijk bij het voorbijstuiven…
woensdag, 14 september 2011 om 10:13 pm
Mor menneke toch!!
Ik had vandaag ook een zeer genant onderbroekverhaal aan de hand, maar dat vertel ik u alleen irl.
donderdag, 15 september 2011 om 9:17 pm
Allez, ik merk het al, op u hoef ik dus niet te rekenen voor mijn onderbroekenlolsekte.
woensdag, 14 september 2011 om 10:57 pm
Een fietstunnel, is dat normaal niet breed genoeg voor twee fietsen naast elkaar, of zie ik dat verkeerd?
donderdag, 15 september 2011 om 9:18 pm
Je ziet dat juist. De mens was zelfs nog aan het afdalen achter de hoek. Toen ik daar lag, tja, dan was het ineens niet meer breed genoeg voor twee fietsen.
donderdag, 15 september 2011 om 7:55 am
Fruit
Zoveel tegenslag en een ongeluk
Zoveel kommer en zoveel kwel
Mijn tranen rollen over mijn wangen
En aan mij neus hangt er een snottebel
Je witte broek, je ongecontroleerde plas
Je pijnlijke val , het doet mijn hartje zeer
Ik snuit nog één keer goed mijn neus
En bijt dan nog is van mijn peer
Duvel
’t is de laatste want ik ga het bloglezen voor een tijd laten.
donderdag, 15 september 2011 om 9:20 pm
kut met peer.
In dat geval een waardige uitsmijter.
Tot na die tijd misschien.
donderdag, 15 september 2011 om 9:57 am
De buurvrouw had allicht u bepiste broek gezien en wou u niet laten neerdwarrelen op haar lederen interieur, vandaar dat ze voorbijSTUIFDE. 🙂
Neen meid, ik lach er wel mee, maar ik kan me voorstellen dat je je wel serieus pijn hebt gedaan.
Ons moeder kocht een nieuwe fiets en ze remt maar ze vergeet haar voeten op de grond te zetten… (oliedom uiteraard) – ze slaagt natuurlijk op haar sjokkedeinzen.. haar enkel ook zo dik gelijk een olifantpoot. We lachen er nu nog mee met haar stommeteit en dat is bij haar niet de eerste. 🙂
donderdag, 15 september 2011 om 9:25 pm
Het rotbeest was pijnlijker. En jeuken! Jeuken!
Over dommigheid valt niet te redetwisten, maar ik voel mij er heerlijk in thuis alleszins.
donderdag, 15 september 2011 om 2:35 pm
De eerste keer dat ik (strontzat) met mijn electrische fiets reed, tuimelde ik natuurlijk om en vergat mijn voeten te zetten. Zo ben ik 3 keer gevallen, al gierend van het lachen, voor ik door had dat ik mijn voeten moest zetten. De volgende keer bijna in mijn broek geplast van de slappe lach, die wel 10 minuten heeft geduurd. Mijn schat stond geduldig te wachten.
Dus, neen, ik kan (nog) geen lid worden van uw beweging.
donderdag, 15 september 2011 om 9:26 pm
Misschien is mijn nuchterheid mijn probleem!
Volgende keer borrels bij de vergadering, baas.
donderdag, 15 september 2011 om 9:55 pm
Tja, die vriendelijke buurvrouw was in zeven haasten op weg (ook na een personeelsvergadering die niet op een ordentelijk uur gedaan was.) om man en kind van de autostrade -Brussel-Boom- te redden. Die stonden daar namelijk met een zwaar rokende auto in panne. Raad eens wie eerst thuis was???
Volgende keer met 2 armen zwaaien en “heeeeeelp” roepen. Dat helpt. Hopelijk is je olifantenpoot nu een giraffenpootje geworden… Xxx
donderdag, 15 september 2011 om 10:02 pm
Ik vond al dat je zo in de verkeerde richting reed.
Kan die man dat kind niet redden? Daar dienen die toch voor?
donderdag, 15 september 2011 om 10:03 pm
Ik zou u ook niet meepakken met een natte pisbroek, hoor. (maar dat zei Christel ook al, dus ik ben nu wel boring natuurlijk)
donderdag, 15 september 2011 om 10:11 pm
Ge ziet dat niet hoor, zo aan de kant van de weg. Dat is pas achteraf, als je je handtas neemt naast de voorzetel.
vrijdag, 16 september 2011 om 8:30 am
Bwa als uw “vriendelijke” buurvrouw lederen zetels heeft dan kon ze ook nog denken dat je last hebt van een “zweetfo*f”.
Niet? 🙂
vrijdag, 16 september 2011 om 9:32 pm
Gij hebt iets met foefen hè? Ik voel het : foeffoeffoeffoef. Voor de Nederlandse lezers : vaginavaginavaginavagina.
vrijdag, 16 september 2011 om 11:37 am
Mijn wagen betreden zonder broek, maar dat is voor jou geen probleem, denk ik. Ik bedoel, je schaamt je toch nergens voor dus, hupsakee, underpass-less in my car.
vrijdag, 16 september 2011 om 9:33 pm
Uhu, zo bennekik, schaamteloos.
Maar wel kieskeurig. Wat voor merk zit er onder uw gat?
vrijdag, 16 september 2011 om 9:53 pm
Een suv-ke. Goed genoeg of niet?
vrijdag, 16 september 2011 om 10:02 pm
Daar mag ik niet in gezien worden : ik ben groen!
vrijdag, 16 september 2011 om 1:32 pm
ik ben ooit op gelijkaardige manier van mijn voertuig gekwakt – aan nul per uur. Ik piste goddank niet in mijn hosen. Ik wil in u dus niet direct een messias zien. excuus.
Ik heb wel wat medeleven te geef…
vrijdag, 16 september 2011 om 9:35 pm
’t Is te weinig medeleven, ‘k kom er niet mee toe.
Jij hebt jongere bekkenbodemspieren. Wacht nog een paar jaar.
(je zat toch niet op het dak van uw auto hè?)
zondag, 18 september 2011 om 11:51 am
Als ik val wil ik al eens een protje laten door de schok. Gij pist in uw broek, zotte doos. Waarom laat gij u eigenlijk vallen zo midden in een velotunnel? Rare toestanden toch allemaal, o gij Genimfte Zap.
dinsdag, 26 februari 2013 om 10:14 pm
[…] van het seizoen viel op zes december. In het geheugen gegrift, die datum, want ik viel ook. Hard. En niet voor de eerste keer. Ik schoof onderuit met mijn stalen ros op weg naar ‘t werk. Daar wachtte […]