Het laatste avondmaal verprutst. Had ik maar een curryworst speciaal genomen of een boule de berlin of een kaastafel

“Ooooo, toeme, nu ben ik vergeten van het laatste avondmaal te fotograferen.”
“Alsof het zo speciaal was. Zoek een prentje op internet.”
“Oki.”

Eerlijk gezegd ziet dat er nog veel beter uit dan wat wij op deze vooravond van de grote verandering binnenspeelden.

“Waarom ben je niet naar de frituur geweest?”
“Waarom ben je niet uit gaan eten?”
“Waarom heb je het er niet flink van gepakt voor deze laatste keer?”
(aldus lieve vriendinnen aan de telefoon, dank u alle lieve vriendinnen die mij de laatste dag nog belden, sms’ten en mailden)

Tja. Omdat ik er niet aan gedacht had toen ik vorige week in de winkel stond en inkopen deed voor een hele week?

Plots maakte ik mij toch zorgen.
Ojee. Spinazie. Dat geeft altijd zo’n plompe groene ontlasting de avond nadien. Avond! Dan ben ik al onder het mes vandaan! En hebben de geneesheren al aan mijn darmen getrokken. Die darmen vol spinazie, aaaa juk! Help!

“Stomme, ze gaan u heus wel een lavement geven op voorhand. Doe maar een paar extra onderbroeken mee, want als je een blaasje voelt, is het te laat. Spurten naar het toilet is dat. Veeeel!”
(aldus ambetante vriendin aan de telefoon.)

Waarom heeft die knapperd dààr nooit over gesproken toen hij alle stapjes met mij doornam?

Zenuwen zijn één ding, maar zenuwen om stront zijn helemaal knudde.

Denk vooral morgen niet aan mij die een lavement (is dat zo’n darm in je poepgat?) ondergaat, lieve vriendinnen.
Ik was van plan om lekker boeken en tijdschriften te lezen tot er iemand mij hokus pokus geruisloos komt verdoven…

(Update : niks lavement natuurlijk. Vroeg ik op de operatietafel aan de assistenten hoe dat zat. Wij maken het stuk darm dat we nodig hebben gewoon ter plekke schoon. Nah! Ik kon nu zachtjes naar de overkant bewustelozen.)

 

(gastric bypass / maagverkleining 12)