Poëzie is het troosteten van de dichtgesnoerde keel

Nog niet eens zolang geleden, kocht en las ik veel poëzie.
Dat was in de tijd toen ik als alleenstaande het leven versloeg.
Als er dan een manspersoon je alledaagse gewoonten overhoop haalt en het deelnemersveld uitbreidt en infiltreert, dan is er ineens geen behoefte meer aan lyriek omdat je hem zelf ter plekke beleeft.

De afgelopen week was een beetje hevig en ik wil mijn uitverkoren bard -Toon Tellegen- nog eens in het weblogje uitsmeren ter illustratie van van van… alles!

Uit : Alleen liefde

Nog één stap… zegt de een.
Nog duizend stappen… zegt de ander.
… tussen jou en mij, zegt de een.
… tussen mij en jou, zegt de ander.

De een neemt duizend stappen
en de ander zegt:
nu zijn het er nóg meer, nog tienduizend stappen!

De ander neemt één stap
en de een zegt:
een halve stap was al voldoende,
nu zie ik het.