Voor het kleine leeshongertje en het precies even grote boekwerk

Het gebundelde zappelmoosevlees is zwak.
Zuinig maar zwak.
Hoe sober we inzake reizen, kleren, kookgerei, TV-video-hifi-elektro-uheeftgoedgekozen, multimedia, telefonie en aanverwanten zijn, zo slecht kunnen we zonder aankoop de platenverstrekker of de boekenboer voorbij lopen.
Ook al werd er terdege gesnoeid in de kerstcadeaus, de kinderen en de ouders durfden we toch niet overslaan. Die dutsen kregen dus een boek. Liefst eentje dat ik zelf wilde lezen. Omdat we in deze familie allemaal dat arglistige kantje hebben, had moose ook voor mij iets op de kop getikt om het leeshongertje te stillen. Natuurlijkerwijs een titel die hij zelf wilde verorberen.

Op de dag dat we zouden langshobbelen bij mijn ouders, mochten we plots deze uitwas oplossen: twee dezelfde formaten uit dezelfde winkelketen.
Am-be-tant! (Vooral ook omdat de foto weer niet scherp is. Sukkeldieikben.)

Hoewel : Vaders ‘In Europa’ van vijf kerstmissen geleden is een der folianten die gewoon na verloop van tijd automatisch de weg terug naar hier vond. Dus die gewoonte konden we wel verderzetten als het noopte.

Pa’s leeskost : ‘Dag Vlaanderen. Hoe walen echt leven en denken.’ Van Christophe Deborsu. (Ons ma moest eens wat minder NVA-erig doen en wat minder in populistische leuzen spreken. Dus geven we dat aan de echtgenoot zodat het niet opvalt dat het eigenlijk voor haar bedoeld is.)

Mijn ontspanning : Jan Van Loy, ‘Ik Hollywood’ (Jan is zooo dolletjes!)
Twee keer raden wie hem eerst aan het lezen is…
Maar soit, geen erg, want ik heb het boek van zoonzap al afgepakt en verslonden : ‘Scorpia Rising’ de laatste Alex Rider.
Wat zijn we met zijn allen toch weer goed bezig.