Halftijds werken, gesteld dat je niet hoeft te verhongeren, ik kan daar een voordeeltje of twee over verzinnen.
Het meest genoeglijke van die andere helft thuis tijd verprutsen, is dat de rest van de familiale trossel wel een hele dag moet schaven aan hun educatie. Die luitjes hebben dat nodig blijkbaar. Lekker puh.
Geef de designshampoo maar aan mokkels die het moeten hebben van uiterlijke schijn, ik ben wel wat anders waard :
Zielenrust.
Verademing.
Stilte.
Otium.
(Fijn woord niet?, betekent ledigheid, maar ik schrijf nu eens njammie otium ipv ledigheid. Wel spijtig dat ik mijn eigen moeilijke woorden niet lang kan onthouden. Als ik zeg dat ik niet zo slim ben als ik me voordoe, dan trap ik toch een open deur in? Zo telefoneerde ik laatst naar ouders met een wannabe slachtofferige dochter en ik wilde het wijze woord ‘recapituleren’ laten vallen, maar geraakte niet verder dan …’repa… recapt… recapité… euh samenvatten’. Een kleine portie afgang is mij niet vreemd.)
Harmonie
Verpozing.
Kortom : uit bed komen wanneer ik wil, mij niet wassen als ik niet wil, koffie absorberen en een handvol simpele handelingen verrichten die een halve wereldbevolking wel zou willen, maar niet mag van zijn schuldgevoel. Dit alles gecombineerd met zo weinig mogelijk. Streng zijn voor mezelf heeft nooit veel opgeleverd.
Vorige week echter, werd de gewoonlijke dwazigheid met boekske en comfortondersteuning onderbroken door een koppel beesten die door het grasveld huppelden. En tegelijk door mijn gezichtsveld. Op slechts enkele tientallen meter loerden twee reeën naar mij. Doordringend. Alsof ze zagen dat ik mezelf geen haarwasmiddel van Garnier gunde, maar me liever met een vetkop liet meedrijven op imponderabilia die mijn eenzame gelukzaligheid voeden. Zo doordringend keken ze. Ja. Precies zo.
Omdat ervaring mij reeds leerde dat doordringend glurend hertgedierte zeer geschikt is voor een blogstukplot en tevens schichtig genoeg om het zo weer uit te lopen, legde ik me de verplichting op om vooreerst mezelf te camoufleren met een groene keukenhanddoek (die binnen handbereik lag om de morsongelukjes binnen de perken te houden) en alzo in slow motion op zoektocht te gaan naar het fototoestel. Op de keukentafel. Op zoek. Op het commodekastje. Op zoek. In mijn handtas. Op zoek. Bij de sleutels. Op zoek. Gelukkig bleven die schepsels gebiologeerd naar de traagbewegende handdoek staren die voor het raam van links naar rechts sakkerde.
Plots daagde het. De wraak van de werkende. Moose had de camera mee. Waarschijnlijk om boeiende kiekjes te schieten van norse collega’s (pang pang) of sombere werkruimten of van ontsnapte parkieten.
Vruchteloos poogde ik de reekalveren nog te hypnotiseren tot een 24-uurstilstand, waarop ze naar een struik trippelden, hem kaal vraten en opwindendere oorden opzochten. Tot zover mijn mentale overredingskrachten.
In antwoord op mijn niet zo lankmoedige sms, schreef moose terug : ‘Oeps, speciaal voor jou probeer ik deze middag een hert in Brussel te spotten.’
Uhu.
Zoals ik speciaal voor dit non inhoudelijke stukje proza, de lezer die het tot hier uitgehouden heeft, beloon met een even zinloos plaatje van daar waar de reemormels wel vijf minuten lang mij bespiedden. Met hun bambi-ogen.
Kijk! Daar waar je ze niet ziet op de pelouze, ja daar stonden ze.
donderdag, 10 mei 2012 om 10:43 pm
Gottekes, Zap, waar is uw bamboe naartoe? 😉
En sjiek maat. Ik ga toch nog eens in die tent moeten slapen. Hoewel. Neen, toch maar niet.
donderdag, 10 mei 2012 om 10:47 pm
Nog maar twee jaar geleden afgegraven, slechte volgeling :
https://zapnimf.wordpress.com/2011/08/31/green-green-gras-of-home-rische-strijd-met-de-afgrond/
donderdag, 10 mei 2012 om 11:04 pm
nounou, dat wist ik nu écht niet, hoor. *roloog*
donderdag, 10 mei 2012 om 11:23 pm
*schele roloog terug*
donderdag, 10 mei 2012 om 10:43 pm
Imponderabilia, is dat ook zo’n woord waarmee je ons wil overtuigen van uw nakend Mensa-lidmaatschap?
donderdag, 10 mei 2012 om 10:51 pm
Neen neen, dat hoort nu toevallig wel tot mijn geheugenbank omdat ik het zo’n mooi woord met een prachtige betekenis vind.
(Ik wilde dus echt tussen haakjes erachter schrijven : dit kan ik wel onthouden, maar dat vond ik net ietsjes pedant 😉 )
En kom jij wat poken.
Ik pleit ervoor dat iedereen dat woord toch wel minstens één keer per maand gebruikt.
Voor wie niet graag opzoekt : dingen die wel meespelen bij een beslissing (hier een gevoel), maar die je niet objectief kan meten of wegen.
donderdag, 10 mei 2012 om 10:53 pm
Trouwens, ik haal niet eens 100, denk ik. Ik snap de vragen niet eens.
vrijdag, 11 mei 2012 om 6:15 am
“Leg de puzzel”, “Leg uit…” enz… en jij zou de vragen niet snappen? Nu ben je wel té bescheiden hoor…
zondag, 13 mei 2012 om 10:38 pm
Ik was vooral erg moe toen ik reageerde, want anders had ik wel iets grappigers verzonnen dan zo serieus te antwoorden.
Mogen de logisch denken vragen overgeslagen worden?
donderdag, 10 mei 2012 om 11:01 pm
Uw gras is te lang, ik zie niks!
donderdag, 10 mei 2012 om 11:03 pm
Dan moet je eens met je muis op de foto gaan staan.
(En desnoods doen alsof het een grasmachien is.)
donderdag, 10 mei 2012 om 11:17 pm
herten observeren!? ik wil ook vakantie!!
donderdag, 10 mei 2012 om 11:24 pm
Mja, misschien dan geen vakantie in een grootstad kiezen?
vrijdag, 11 mei 2012 om 12:55 am
Dat zijn dingen om jaloers op te zijn, al die voordelen, dat geef ik grif toe. Ik zou al wreed content zijn met heel af en toe eens een dagje alleen thuis (wil er gerust verlof voor nemen), maar dat is hier hopeloos. 1. Een wederhelft die in de eetkamer zijn bureau heeft, dat is niet bevorderlijk om alleen thuis te zijn 2. Het is genoeg dat ik een dagje verlof neem, of een van de kinderen is ziek, of ze hebben geen les, of ze mogen vroeger naar huis, of er is iets anders aan de hand.
En over dat gras, ge moet dan niet te veel afrijden, lang gras is veel schoner (en dat wordt ook niet zo snel rost als het warm is, peins ik)
zondag, 13 mei 2012 om 10:43 pm
Ik zou kunnen zeggen : trek je dan terug in ‘zijn bureau’, maar dat is nog niet meteen een optie zeker?
Ik deel uw mening over het gras.
vrijdag, 11 mei 2012 om 9:34 am
Je doet mijn tenen krullen van jaloezie om die reeën in je tuin. Ik moet mij tevreden stellen met een waterhoen in de vijver (onder de overhangende klimop zodat ik het alleen zie als het mij nog niet in de gaten heeft) dat bij ons komt overnachten en ’s ochtends bij de boer aan de overkant zijn vellen gaat vullen in de eetbak van de ganzen.
Maar het is je vergeven omwille van het vizioen met de groene keukenhanddoek. Heb zo hard moeten lachen dat mijn dag weer goed is.
zondag, 13 mei 2012 om 10:45 pm
Ik snap dat je jaloers bent, ik eet ook liever ree dan hoen. 😉
vrijdag, 11 mei 2012 om 2:28 pm
Oh wat leuk!
Ik had vroeger een hondje met bambi-ogen… maar das niet hetzelfde zeker?
zondag, 13 mei 2012 om 10:46 pm
Je zou een gewei op je cavia (of hamster?) kunnen binden?
Maar das ook niet helemaal hetzelfde natuurlijk.
vrijdag, 11 mei 2012 om 3:25 pm
Ik heb zondag die hertjes doen schrikken komende van een tea-room in de bossen, daarop zijn ze naar jou gekomen, en hebde gij ze met al die handdoektoestanden weggejaagd. Zo hebben die beestjes nooit geen rust hé.
Zeg, ge moogt dat onkruid wel eens uittrekken in die bloempot, van hele dagen op uw lui gat zitten ga je dik worden hoor 🙂
zondag, 13 mei 2012 om 10:47 pm
Eén klein blaadje van een pisbloem tussen de vetplantpot en dat heeft ze weeral gezien…
vrijdag, 11 mei 2012 om 10:32 pm
Oh! Wauw!
In onze hof in ’t midden van ’t dorp passeert niet meer wild dan af en toe een interessante vogel, een egel en een gaziljoen vorte slakken. Ik wil anders wel ruilen!
zondag, 13 mei 2012 om 10:48 pm
Uw slakken tegen de mijne?
zaterdag, 12 mei 2012 om 7:46 pm
Ander wild dan een konijn met myxomatose kom ik niet tegen in onze tuin. En daar heb ik geen handdoek voor nodig, zelfs geen slow motion en evenmin een geweer om hem in de casserole te jagen.
zondag, 13 mei 2012 om 10:50 pm
Ge weet zeker dat het geen ‘fatal attraction’ slachtoffer is?
zondag, 13 mei 2012 om 12:02 pm
Hoe zalig ! Hier alleen maar onze poezen en kippen van de buren in ons tuintje.
zondag, 13 mei 2012 om 10:50 pm
Die zijn ook lekker hoor.
maandag, 14 mei 2012 om 9:41 am
Wel, nimf, ik ben onder de indruk van uw otium. En van uw imponderabilia. En de eerlijkheid gebiedt me dat dat was voor je erbij bekende dat je het opgezocht had. En toen was ik eigenlijk nog steeds onder de indruk, want niet veel mensen doen de moeite zoiets op te zoeken en al.
maandag, 14 mei 2012 om 11:32 am
Bij het knoppeke synoniemen vindt ge praktisch alles!
donderdag, 17 mei 2012 om 9:29 am
Als ik wat wijn heb gedronken zal ik nog eens naar de foto komen kijken! Ik zal ze dan wel zien, die bambiekes. 🙂
vrijdag, 18 mei 2012 om 8:09 pm
Met bottinen aan!