Het delirium van de orka

    Mijn omgeving is bevolkt met dominantjes.
Naast mijn kinders, de bomma, de rechtergeburen, alle verkeersovertreders op mijn pad, een vierde van mijn leerlingen, nu ook de badmeester.
Anderhalf jaar enkele keren per week spetploeteren; vier lengtes schoolslag en eentje crawl maal tien, en pas dan roept die pief naar mij : “Wat doe jij nu?!” (wadoedegaana?)
Mijn baantjes waren afgewerkt voor die dag, ik stond rechtop in het water, klaar om te gaan douchen.
Ik kijk verwonderd om me heen of hij tegen mij praat. Hoezo, wat doe ik nu? Ik heb toch niet in het water geplast? Iemand op zijn neus geslagen? Mislukt waterballet afgedraaid?
Ondertussen molenwiekt hij beide gestrekte armen rond zijn schouderas (denk aan Popeye die rap zwemt in de tekenfilm) : “Jij probeert het wereldrecord crawl te breken of wat?”
Deze makke tuthola snapt het nog steeds niet en kijkt geïntimideerd naar de struise kaalkop. Zo’n Popeyehoedje zou ‘m beslist staan.
“Je moet uit-drij-ven. Uit-drij-ven met die armen. Jij zwemt te snel. Zo verlies je te veel energie. Komaan, probeer eens en minstens één seconde gestrekt blijven met die arm.”
Mijn grote bek moet blijven liggen zijn in mijn kleedkastje, want ik durf niet anders dan zijn bevelen op te volgen. Vervolgens verzuip ik de boel bijeen. Het proces van ademhalen correleert niet meer met de beweging en wil te pas en vooral te onpas lucht happen. De imitatie van een dronken orka, zeg maar. Mijn leermeester is niet geamuseerd. Hij verplicht mij tot nog enkele lengtes, terwijl hij aan de kant meetrippelt en de lucht droogmaait. Geëngageerd is de tiep wel.
Terwijl de rest van mijn medezwemmers met een sluik half oog dit tafereel gadeslaat en onder water ongegeneerd uitblaast van : ‘Chance dat hij die troela heeft uitgepikt en niet mij.’ klinkt het :
– “Waarmee denk je nu dat je bezig bent met je benen?”
– “Ik dacht dat dat zwemmen heette?” piep ik.
Als ik in het verleden al dacht dat ik sierlijk kon waterklieven (en in dat idee soms bevestigd werd door nitwits- blijkt nu), is dat inzicht nu in twee strenge badmeesterblikken verpulverd.
– “Je steekt je arm te snel in het water, je moet verder reiken.”
– “Zo’n benen gebruik je alleen maar in de spurt. Nu moet je trager peddelen.”
– “Naast je oor blijven met dat hand, je gaat schuin. Evenwijdig steken, die armen.”
– “Onder water rechtdoor trekken.”
Wanneer hij afkomt met zo’n reuzebikkel om tussen je benen te steken, boer ik alle borrels terug uit en waag het toch om te zeggen : “Jamaar, ik wil nu wel mijn petatten thuis gaan schillen.”
De orka zit zowat tegen het delirium aan.

De dagen daarna, als hij er niet is, oefen ik en oefen ik en oefen ik tot ik inderdaad in 18 slagen de overkant kan bereiken (ha! probeer een keer, beste lezertjes), maar met de ademhaling zit het nog niet helemaal koosjer. Nog steeds dreig ik te ontploffen van gevangen luchtbellen die niet het verhoopte parcours schuiven.
Maar Vik, ik mag ondertussen Vik tegen Popeye zeggen, lost met zijn tips ook deze onvolkomenheid weg.
Alsook de okseltik en de arm die niet te hoog uit het water mag komen.
En het spelen met de bikkel, die in ’t echt poolboy heet (niet te verwarren met een hete poolboy) heb ik ook al boven de knie.

                                       
De keer erop meent Vik dat ik een duikbrilletje nodig heb. Uiteraard stapt Brave Hendrika vanonder de droger meteen de Decathlon binnen. Dat had ik wel eerder mogen doen. Ineens zie ik iedereens fouten onder water. Uit-drij-ven! bubbel ik bij mezelf! Uit-drij-ven!

Tegenwoordig zwem ik vijf banen crawl op enkel armen met de bikkel tussen mijn dijen en vijf baantjes schoolslag. Nu en dan steek ik zelfs een heerschap voorbij dat op het eerste zicht keurig krachtig voortbeweegt, maar die eigenlijk maar wat zenuwachtig zwaait met die armen. Tssssss.

Vik vindt dat ik goed bezig ben.
Hij speurt alweer naar een volgend slachtoffer. Gegarandeerd een vrouw.
De rest van de redders vinden Vik een praalhans.
Ik glimlach als een dolfijn als ik hem tegen zijn volgende slachtoffer hoor : “Wat doe jij nu?” (Wadoeddegaana?)