Of ik donderdag mee wilde naar de Zoo?
Immers, de donderdag is gereserveerd voor het derde leerjaar en als die allemaal beestjes bekijken, wie valt er dan nog bij te werken?
Tuurlijk wilde ik mee op klasuitstap. Het is eens wat anders dan tweede, derde, vierde keer uitleg geven, lessen herhalen voor de zieke kindjes, allerhande testen afnemen, spelling geven aan de uitvallers, anti-pestlessen samenstellen en geven, bundels samenstellen geënt op een foutenanalyse, …
Mijn taak werd een vierde groep, geplukt uit de drie klassen, rondleiden en onderweg boekje invullen over enkele dieren.
Eventjes werd het nog spannend, want er ontbrak een leerkracht van het vierde op school. Ziek. Meestal grijpen ze mij dan bij het nekvel om het op te lossen. Zo’n afwisseling, ik zie dat wel zitten, in een vorig leven stond ik zowel bij drie als bij vier op het verhoogje bij het bord. Nu bied ik zorg aan die graad.
Maar mijn nekvel was al uitgedeeld, richting dierentuin. De drie vierdes werden er donderdag twee grote. En ik verheugde mij mateloos op een zonnig dagje biologie.
Met die lieverds van jong was niks mis, die bleven levendig en geïnteresseerd, vroegen me de kleren van het lijf, hadden van niks last.
– Ik daarentegen bevroor praktisch uit mijn botten, ondanks een caleçon onderaan en goede stapschoenen. Tegen de middag dacht ik dat ik nooit meer zou ontdooien. (Ik kan pas nu terug typen 😉 )
Vriesland diende om mijn lichaamstemperatuur niet onder het absolute minimum te laten dalen.
– Het gedierte bleef liever (of gedwongen) in zijn kot, weg van het publiek. Mijn riedel over de okapi’s deed ik bij de foto’s. De hele dag geen okapi gezien. Noch leeuw, pelikaan of wasbeer. De giraffen leden aan overbevolking in het binnenhok, de olifanten bleven ook in hun interne kooi. Bij de kangoeroe zijn we nooit geraakt, gezien er werken plaatsvonden, idem bij de kinderzoo. Het vogelgebouw was gesloten wegens renovatie. De vissen waren afgesloten. Om aan de nijlpaarden te geraken, dienden we over een berg zand en bijna onder een vrachtwagen te klimmen en te dalen.
– De training van de zeeleeuwen was oersaai. Die mormels weten nog lang niet wat er van hen verwacht wordt.
– De plek om te eten, zo’n soort cafetaria achteraan, hadden ze voor het gemak ook helemaal omringd met bouwlui en hun gerief. In het restaurant aan de ingang werden we niet met open armen ontvangen en dit is een eufemisme. Tegen de tijd dat slechts mijn kleine teen terug gevoel kreeg, vlogen we reeds buiten.
– Wist je trouwens dat de kinderen met een zoo abonnement niet meetellen voor het aantal begeleiders? K., onze kloek van het derde vroeg poeslief naar de directie toen ze dat hoorde en vroeg aan meneer de directeur of zijn stand in, waarom hij dacht dat kinderen die al op voorhand betaald hadden, geen begeleiding nodig hadden. Wie van zijn medewerkers zou hij dan mee op pad sturen als er een leerkracht minder binnen mocht?
In de namiddag kregen we het gezelschap van een gids. Daarbovenop sleepten we nog een sneeuwstorm in de wacht. Haar resumé viel ook in het smeltwater wegens bovenstaande opsomming. De leerlingen zeurden om slangen en spinnen. Ik kon die kinderen wel kussen. Die reptielen hebben minstens 25 graden nodig. En ik maar vragen stellen en vragen stellen en vragen stellen… De bus zou ons om kwart over drie komen halen en er restte ons nog tijd om terug naar buiten in de modder te gaan baggeren. Zei ik al dat al die paadjes verworden waren tot modderbaden? Kinderen vinden dat lollig om daar in te gaan schoppen. Mijn groep kon je herkennen aan het spettenpatroon achteraan hun broeken.
Eentje werd in een half uur zo ziek als een hond.
Met een ander haalde ik niet op tijd de wc. Wonder boven wonder had een meeholvriendje nog een reserveonderbroek in haar rugzak.
O joepie. Dit was echt wel wat ik in gedachten had bij een geslaagd schoolreisje.
Op de bus naar school verheugde ik me al op vrijdag. De hele dag de juf van het vierde vervangen. Met de verwarming op hoog.
zondag, 17 maart 2013 om 8:56 pm
Zeeleeuwen…
Nee, je was dus niet bij de overburen op bezoek.
maandag, 18 maart 2013 om 10:06 pm
Euhm, ik volg niet helemaal, AnneTanne.
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:31 pm
Tot je zeeleeuwen noemde, bestond de mogelijkheid dat je bij mijn overburen op bezoek was geweest… maar giraffen en leeuwen en olifanten hebben ze daar allemaal… maar geen zeeleeuwen ;-).
En nu kan je allicht nog niet beter volgen 😉
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:53 pm
Ooo jawel, mijn beste Olmense dame.
zondag, 17 maart 2013 om 9:06 pm
Dat lijkt me inderdaad een tegenvaller.
Ik vraag me af of de kinderen dat ook zo ervaren hebben of niet…
maandag, 18 maart 2013 om 10:07 pm
Die kinderen vinden volgens mij alles ok. Als maar genoeg eten en drinken hebben en mogen spelen.
De gids maakte ook wel veel goed.
zondag, 17 maart 2013 om 9:55 pm
Vreselijk, ik ben een koukleum en ik kan me dat hele tripje inclusief bevroren vingers, onzichtbare dieren en drassige modderpaden levendig voorstellen. 😉 Maar op een mooie lentedag (oke, zomer is het iets warmer) naar Rotterdam Zoo met z’n (haar?) Chinese tuinen en voor de meeste dieren althans redelijk wat ruimte – het is altijd te weinig vind ik (ben eigenlijk tegen dierentuinen maar alla, bij gebrek aan een tuin toch maar een abonnement genomen).
maandag, 18 maart 2013 om 10:12 pm
Je kan ertegen zijn, maar de dierentuinen van tegenwoordig houden er toch een spectaculair kweekprogramma op na. De okapi’s worden wereldwijd vanuit Antwerpen gecoördineerd. De meeste beesten zijn in gevangenschap geboren in de zoo.
Midden in de stad is zo’n park natuurlijk wel een verademing.
maandag, 18 maart 2013 om 10:26 pm
Klopt, ze doen ook wel wat goede dingen, daar troost ik mezelf dan mee. 😉
Persoonlijk ben ik niet voor dieren houden in gevangenschap, er zijn uitzonderingen, als het echt niet anders kan doordat een dier bv. in de steek gelaten is en wordt opgevangen en -gevoed door mensenhanden en uiteindelijk (komt voor) niet meer terug kan in the wild. Maar nog erger vind ik de bijna altijd te kleine ruimtes voor bepaalde dieren. Triest om zo’n enorme leeuw – de koning der dieren – op een stukje beton te zien zieltogen of een ijsbeer te zien ijsberen op een manier die mij als leek niet gezond lijkt maar eerder zwaar neurotisch aandoet. Maar goed, dat is mijn mening. Iedereen de zijne.
zondag, 17 maart 2013 om 9:56 pm
Ik vergat de clou (eindstuk)… ‘dat is een aanrader’.
zondag, 17 maart 2013 om 10:05 pm
Ik vind de Antwerpse zoo op diverse vlakken een afknapper van jewelste. Ook ’s zomers, ja.
Trek volgende keer misschien naar Pairi Daiza, of desnoods naar Planckendael.
maandag, 18 maart 2013 om 10:16 pm
Als het weer en de werken meezitten, is de zoo echt wel de moeite, vind ik dan.
Planckendael is een uitstap voor een ander jaar. Pairi Daiza is te ver (en kende ik eerlijk gezegd niet eens, schaam op mij.)
Tegenwoordig hangt ook veel af hoe duur het vervoer is naar de bestemming. De maximumfactuur weetjewel.
maandag, 18 maart 2013 om 10:40 pm
Dat begrijp ik. Maar als ik zo vrij mag zijn: trek zéker met Moose en de kroost eens naar Pairi Daiza. Ook qua natuur is het een regelrechte topper.
In de Antwerpse zoo hebben we met de natuurvereniging een uitgebreide rondleiding gekregen achter de schermen. Ik was daar toch behoorlijk ondersteboven van. Schrijnende en totaal ‘not done’-dingen gezien. Vandaar mijn niet zo positieve beoordeling.
maandag, 18 maart 2013 om 10:59 pm
Ik schrijf het in mijn boekske voor ergens in de zomer. Pairi Daiza.
maandag, 18 maart 2013 om 11:49 pm
Pairi Daiza ken ik niet (ik woon zelf in Rotterdam), maar je maakt me nieuwsgierig, ik ga straks even googlen.
dinsdag, 19 maart 2013 om 12:07 am
Dit is de officiële site: http://www.pairidaiza.eu/nl
Maar googel zeker ook even op afbeeldingen van Pairi Daiza. De moeite!
dinsdag, 19 maart 2013 om 9:08 pm
Pair Daiza is wel héél mooi!!!! Maar de zoo heeft toch ook wel iets…
dinsdag, 19 maart 2013 om 9:20 pm
…beesten die binnen willen blijven.
zondag, 17 maart 2013 om 10:18 pm
Ik haaaaaaat schoolreizen en uitstappen
Gegarandeerd rotweer, ene die kotst midden in het theater, een kind kwijt, een kind rugzak met eten vergeten, nergens een toilet te vinden en kinderen van tegenwoordig kunnen niet meer in de vrije natuur plassen op ne speeltuin verongelukken ze bijna of maken de braafste ineens ruzie met god en klein pierke, zijn ze busziek, hebt ge kou kou kou, of hitte hitte hitte, en neeeeee ge moogt noet on iw bloot lijf rondlopen, of kloddernat, in de speeltuin, tof zelle, of prblemen met vervoer, of panne in het naar huis rijden, en ge moogt zelf uw ogen niet dicht doen ook al vallen ze toe….
Het enige goeie is datge niet veel moet voorbereiden en achteraf niet verbeteren, geef mij maar een gewoon dagje in het vierde….
maandag, 18 maart 2013 om 10:20 pm
Jamaar, als de zon schijnt en het niet tenenafvriezendkoud is en de kinderen zich wat gedragen, vind ik een uitstap toch nog altijd funfunfun. Waarschijnlijk ook omdat ik geen klastitularis ben en bijgevolg niet dezelfde verantwoordelijkheid op mij voel drukken.
Volgende trip : een dagje Antwerpen met tunneltocht, metroritje en bibi als gids van alweer een groepje. Ik ga alvast eieren naar de arme klaren brengen.
Nu je het zegt. Twee jaar geleden is het tweede leerjaar met een schedelbreukleerling terug thuis gekomen. Er was een stukje van de speeltuin losgekomen op zijn hoofd. (’t is te zeggen, niet thuisgekomen want het ventje is naar het ziekenhuis gevoerd.)
maandag, 18 maart 2013 om 10:33 pm
Oke, als ik moet kiezen tussen kommagetallen bij inhoudsmaten en uitstap, zal uitstap af en toe het toch halen
Maar meestal ben ik echt bekaf na nen uitstap
maandag, 18 maart 2013 om 10:37 pm
Na inhoudsmaten en kommagetallen proberen uit te leggen, ikke ook.
zondag, 17 maart 2013 om 11:59 pm
Mijn god, pak die vakantiedagen: all yours. Ik mag er niet aan denken…
maandag, 18 maart 2013 om 10:21 pm
Bwa, nu zit je er toch naast. Negen weken (en de rest) tegenover één kouwe pokkedag.
maandag, 18 maart 2013 om 11:17 pm
en al die andere dagen, zappie, al die andere dagen. Ik ben daar niet voor gemaakt, hoor.
maandag, 18 maart 2013 om 2:39 pm
gek misschien, maar de antwerpse zoo bezoek je voor zijn bomen; denk die weg en er valt niet veel meer te beleven. Ik had vroeger heel veel meelijden met de roofvogels.
maandag, 18 maart 2013 om 10:23 pm
Ja jong, beleven dat je kan met die bomen! 😉
Dan heette dat spul arboretum ipv zoölogie, beste muggenbeet.
De kinderen hadden nog ietsjes meer medelijden met de dode muizen en ratten in de kooien van de roofvogels.
maandag, 18 maart 2013 om 4:45 pm
Schoon job toch hè, dat onderwijs…
maandag, 18 maart 2013 om 10:23 pm
Hand op mijn hart : toch wel!
maandag, 18 maart 2013 om 7:13 pm
Liever jij dan ik, hoor. Voor mij is dat horror !
1 keer in de zoo van Antwerpen geweest : ook verkeerd seizoen, de (weinige) dieren zien staan ongelukkig zijn in hun kleine omgeving, beginnen huilen en naar huis.
maandag, 18 maart 2013 om 10:25 pm
Het ambetante is, als het mooi weer is, alle perkjes zijn aangelegd en alle gebouwen weer een opknapbeurt hebben gehad, dat het dan over de koppen lopen is.
Jamaar, dan moeten we allemaal vegetariër worden, als we zoveel compassie met de dieren krijgen.
maandag, 18 maart 2013 om 11:18 pm
Je had wel mogen zwaaien naar de overkant boven de Delhaize 😉
dinsdag, 19 maart 2013 om 1:05 pm
Dju. Volgende keer eens goed uitkijken naar een Delhaize.
dinsdag, 19 maart 2013 om 3:53 am
Ik lees hier mijn vroegere afkeer voor schoolreizen weer bevestigd … gruwel !
dinsdag, 19 maart 2013 om 1:06 pm
Schoolreizen horen nochtans heel leuk te zijn.
Vooral als ik met mijn onnozel mopjes afkom.
dinsdag, 19 maart 2013 om 9:58 pm
Ahaaaa die wil ik dan wel leren…
Dat is dus iets dat ik niet kan : kinderhumor…..
dinsdag, 19 maart 2013 om 10:52 pm
[…] Vee op Pleidooi voor de reserveonderb… […]