Ergens tussen twee treinstations in, vind ik op mijn fietsweg een voetgangers/fietstunnel.
Dat bouwsel bespaart mij dagelijks twee kilometer omrijden.
Vandaag stond ik rechtop op de trappers om de helling weer op te rijden, als ik bovenaan een jonge gast over de betonplaat zie wippen. Ik geloof mijn eigen ogen niet. Als ik weer op de horizontale bestrating ben, huppelt de kerel reeds fluitend aan de overkant van het spoor.
“Onnozele foemp”, scheld ik in stilte.
Twee weken geleden werd mooses trein afgelast (en de vijf volgende ook)
Advertenties
maandag, 18 maart 2013 om 10:27 pm
Als ik de p-trein naar Schaarbeek neem (vertrekt in Brugge om 7:04) dan zie ik in het station van Hansbeke ook veel van die dommeriken nog vlug de sporen over steken om de trein te halen. Tot nu toe is er nog geen ongeval gebeurt (toch niet dat ik weet) maar ik vrees dat het er vroeg of laat toch eens van zal komen. 😦
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:00 pm
Vroeg of laat. Hier al vele keren vroeg. Of ze springen eronder.
maandag, 18 maart 2013 om 10:57 pm
Dat is puur Darwin dat hier aan ’t werk is. “Survival of the fittest”, denkt die jonge, gast, dat oud wijf durft en kan niet over die betonplaat heen.
“Survival of the fittest” denkt de begrafinsondernemer, wanneer hij weer eens probeert alle stukjes bij mekaar probeert te puzzelen als er een trein over die jonge gast heengereden is.
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:04 pm
Zo kan je het ook bekijken natuurlijk.
Eeey eeeey, dat oud wijf kan nog wel een muurtje van een meter 20 aan hoor. Maar waarom zou ze dat doen als ze met haar fiets gewoon door de tunnel kan? Wat geen oponthoud en geen moeite extra kost.
Oud wijf? *bliksem fruitberg met blik neer*
Dat kost u minstens een kilo bessen van eigen bodem. Bij voorkeur frambozen.
woensdag, 20 maart 2013 om 12:04 am
Ik probeer me in de denkwereld van die jonge gast te plaatsen, zapnimf, Niet meer of niet minder.
Maar ik wil me in ieder geval excuseren voor alle eventuele emotionele schade als gevolg van mijn onoordeelkundig gebruik van de Nederlandsche taal.
woensdag, 20 maart 2013 om 12:15 am
Tutut. Die bessen van op uw foto boven uw blog! Ja die.
maandag, 18 maart 2013 om 11:14 pm
Hoe dom kan je zijn, hé. En maar denken dat het hen niet zal overkomen…
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:04 pm
Wat dan ook meteen het laatste is wat ze in dat geval denken.
maandag, 18 maart 2013 om 11:35 pm
De kans is erg groot dat het licht aan het einde van de tunnel de koplichten zijn van een aankomende trein.
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:05 pm
Sla die tunnel maar over.
dinsdag, 19 maart 2013 om 12:18 am
Op sommige leeftijden denk je nog onsterfelijk te zijn.
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:05 pm
Ja en dan wil je geen fluovest dragen, maar over een spoor gaan lopen?
dinsdag, 19 maart 2013 om 10:07 am
onverantwoord, maar wel snel!
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:06 pm
Twee seconden sneller dan de tunnel.
dinsdag, 19 maart 2013 om 10:13 am
op sommige plekken komt er 1 trein per half uur, dan is de kans dat je gegrepen wordt wel erg klein. Maar het mag niet en ik heb het mijn kinderen niet aangeleerd.
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:10 pm
Hier passeert er gemiddeld eentje om de drie à vier minuten.
Jaja, die kans begint al een beetje te groeien hè?
https://zapnimf.wordpress.com/2012/06/13/verkeersonderricht-voor-leesblinden/
dinsdag, 19 maart 2013 om 12:42 pm
met de trein was u er bijna geweest…
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:11 pm
Hahahaha.
Behalve dan diegenen die erop zitten.
dinsdag, 19 maart 2013 om 2:46 pm
Volgens de NMBS storingen-feed waren er vandaag al 2 “aanrijdingen van een persoon”.
Zucht.
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:11 pm
Het botten van de bomen?
(En het vallen van het blad?)
dinsdag, 19 maart 2013 om 9:04 pm
Je bent jong en je doet domme dingen!
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:12 pm
Ik ken er pertang ouw ook hoor.
dinsdag, 19 maart 2013 om 10:40 pm
‘Onnozele foemp’ is er helemaal op! Al een geluk dat de trein dat niet was…
dinsdag, 19 maart 2013 om 11:13 pm
Jaaah, Ik hoorde het nog eens bij ‘Wat Als…’ en ik dacht : “Die moet ik een van de dagen ook nog eens gebruiken.”, onnozele foemp.