De verkoper van de nep in een andere bollenwinkel

    Die vrijdag na de donderdag waarin ik ondanks mijn thermisch ondergoed met een trauma voor temperaturen onder de drie graden opdeed, die vrijdag dus, begon met een les godsdienst in het vierde leerjaar alwaar ik een zieke juf mocht vervangen.
Godsdienst, van alle zweetpeentjeslessen is dit mijn minst geliefde. Toen ik nog een lessenrooster te verdelen had met een duo-collega, legde ik het steeds aan boord dat de ander op de duur smeekte om god te mogen eren in drie keer vijftig minuten per week. Waarschijnlijk stuurde ik via omgekeerde psycologie : “Godsdienst, welja, dat is wel prettig. Veel kleuren, verhaaltjes vertellen, ik wil dat wel, maar ja, ik doe ook al de rest van muzische. Misschien is het eerlijker verdeeld als jij…? Maar anders wil ik het wel doen hoor, dan doe jij spelling (veel verbeterwerk)?” Geen tien seconden later was de boel verdeeld. Zij nam en gaf Godsdienst.

Waarom dat zo’n gruwel is voor mij?
Ik kan dat niet authentiek overbrengen.
Zelfs de omzetting van de breuk naar een decimaal getal, het werkwoordschema (Is het een pv? Stel je ja-nee vraag. Nee? Doe gewoon. Verlengen. d of t? Gratis voor iedereen die nog steeds twijfelt aan ‘Ik heb geantwoord.”)

(Eigen bloedjes, als jullie dit ooit stiekem gaan lezen : ik wil nooit meer een sms krijgen met ‘ik heb gebelt’, verstaan!? Doe gewoon. Verlengen : belde. d.)

euhm… het werkwoordschema en een debiel lied aanleren, doe ik met meer vuur, gebarentaal, mimiek, dan ik ooit voor godsdienst kan opbrengen. Ik krijg het niet verkocht. Voel me dan net een mislukte verkoper van fopartikelen.

Als je confraters daarentegen gaan wroeten in griepvirussen, sja, dan is er geen ontkomen aan. Opdracht: Ram het zonnelied van Franciscus (die van Assisi) erin. Herhaal nog eens wie die peer is. Benadruk zijn voorliefde voor het sobere leven en de natuur.
De avond voordien scheurde ik de voorpagina van de krant (donderdag 14/3) eraf en vond van mezelf dat ik de ideale insteek had gevonden om die les te starten : onze kersverse paus had zichzelf omgedoopt tot Franciscus. Dichter bij de actualiteit kon je toch niet aanleunen zekerst?

Naast die mens zijn kop las ik ter info :
Jorge Mario Bergoglio wordt paus Franciscus I
76 jaar
Tegen abortus, homohuwelijk en voorbehoedsmiddelen.
Heeft zich nooit gedistantiëerd van militaire junta in Argentinië.

Eerst vergeleek ik hem met de vorige paus qua leeftijd (waarom was die ook alweer afgetreden?), dan mocht het meisje met de moeder van Amerikaans-Latijnse achtergrond de naam uitspreken, daarna verloor ik mezelf een beetje in het debat over abortus en het feit dat ze niet moeten gniffelen als het woord homo valt en waarom die knapperds in België toch al een aantal jaar wel mogen trouwen en dat dat niet meer dan normaal is en of er iemand thuis met tien kinderen leefde? Nee, dan waren hun ouders waarschijnlijk wel voorstander van voorbehoedsmiddelen. Ja? Pakt uw mama een pilleke? Inderdaad, maar er zijn nog manieren natuurlijk om zelf te kunnen kiezen hoeveel kinderen je wil. Blablabla…
Over soldaten en ene Videla die een staatsgreep pleegden in Argentinië, een kleine 40 jaar geleden, over allerlei mannen die verdwenen en hun vrouwen en moeders die met foto’s van hun mannen en zoons gingen betogen op een plein. Iedere week opnieuw. Dat die junta ook wel ‘de vuile oorlog’ werd genoemd. Wat had die nieuwbakken paus daar nu mee te maken? Niks, maar hij is in zijn land al lang een vooraanstaand figuur en weetjewat? Hij zei er niks over, terwijl hij best had kunnen zeggen dat hij er niet mee akkoord was, want veel mensen luisterden naar hem. Enz enz…

Oeps, ineens was dat tijd voor cijferen; vermenigvuldigen met twee getallen.

“Vriendjes en vriendinnetjes, ik laat jullie het ceedeetje horen over het zonnelied van die Franciscus van Assisi, jeweetnogwel van in het tweede, die ridder die alles weggaf aan de armen en zelf ging bedelen en bijna niks nodig had. Zelfs zijn kleren gaf hij weg. Wel die tiep maakte een gedicht, hoor hoor.”
“Waarover? Goed zo. Duid dus aan : maan, wolken, sterren, dood, zon, mensen. Nee, je hoeft dat niet te kleuren, een kruisje is genoeg.”
“Wat deed hij dan precies?” Jaaaaah, flink geluisterd. Regel twee : Hij dankte God (God met een hoofdletter, schattekes, en letter is met twee t’s) voor de natuur en het leven. Ik herhaal : hij dankte God voor de natuur en het leven. Inderdaad, ook wel voor de dood, maar dat gaan we nu niet opschrijven, want er is geen plaats genoeg voor.”
“Oei, hier vragen ze of de natuur ook wel eens een opgave kan zijn? In plaats van alleen maar een gave (dat komt van geven)?” Iemand?”
“Ja juf : bosbrand, sneeuw, koude, als de zee wild is en je zit op een boot, als de blaadjes vallen en je schuift erop uit, …”
“Moh, keiknap gevonden allemaal. In dat kadertje mag je langs de ene kant tekenen wanneer de natuur een gave is en wanneer een opgave voor jou. Maar wel rap, onze tijd is al op.”
“Wat onthouden we hiervan? Dat die Franciscus niks had en dankbaar was voor de natuur.”
“Ik meen het. Als ik het je volgende week op de speelplaats vraag, moet jij kunnen zeggen waarvoor die Franciscus stond.”

Zegt er eentje : “Ik vind dat jij heel leuk les geeft, juf.”

Sja, vijfenveertig minuten kletsen en vijf minuten raprap de les dicteren, ik ken er die er anders over zouden denken.
“Ach zoetje, dat komt omdat ik dat zo graag doe.”