Toestanden en stand op nul, vrees ik

    Zoonzap, cool en 16, komt vanmorgen grijnzend de ontbijttafel vervolledigen :
“Ai, mama, zie ik hier ineens in mijn rugzak het examen van vrijdag -informatica- zitten. Ik ben dat precies vergeten af te geven.”

“Ja lapzwanszoon, ik ben blij dat jij er nog mee kan lachen, want dat wordt nul.”

Ik wachtte gelaten tot het joch op zijn fiets in de gietende regen (net goed!) afdroop en trok toen krijsend mijn haar uit.
En vervloekte vervolgens in 100 talen mijn ex-man en zijn genen. Ook al is dat een enerverende pietlut en ben ik de vergeetachtige chaoot van ons twee.

Advertenties

Heeft er iemand een imkermuts op overschot?

   Met al dat groen gedoe van mij. Pfoe.
Om conditioneel niet helemaal af te glijden tot het niveau van een vibrerende frutflubber.
Opgewonden zijn als een Jehova’s getuige die na jaren folders leuren ergens binnengelaten wordt.
Allemaal omdat -hiphiphoera- de fiets terug operationeel is.

En dan pleegt er zo’n megavliegmonster zelfmoord in mijn keelgat.
Als straf heb ik het kadaver daarna nog eens doormidden gerocheld en uitgespuwd. Ha!

Misschien toch maar smikkel dichtklemmen in ’t vervolg?

 

Robinson, Vrijdag, maandag, Hemelvaart en wij in onze toekomstige flikker. Wie zegt dat titels duidelijk moeten zijn?

  Om deze vakantie netjes af te sluiten, blijf ik u nog een keer vervelen met het thema ‘hof’. We hebben er nu eenmaal redelijk veel van.
Ergens vorig jaar besloten we dat enig snoeiwerk geboden was. Je kon al onderaan door de verhouting van de rododendrons gluren. Dat mocht niet zijn! Gewapend met een gevaarlijke zaag knotte moose ieder stuk groen gespuis in waar ik naar wees. Zoals dat wel eens meer gaat in het leven, zo ook in het tuinleven, verloren wij onszelf een beetje in de aviditeit van het moment. Snoei snoei, knip knip en zaag zaag. Slechts anderhalve mum duurde het eer de tuin de kale allures kreeg van een landschap na de sprinkhanenplaag. Plots werd de mogelijkheid om naakt op Madonna te dansen in de woonkamer gereduceerd tot nul. Om te redden wat er te redden viel, bouwde ik een takkentoren met het groenafval en positioneerde die zodanig, dat de privacy toch een stukje teruggewonnen werd. Maar blootswingen bleef buiten de mogelijkheden.

De tuin aan de voorzijde (zuidkant) van het huis met terras en schaduwplekjes, werd omwille van al dat bovenstaand gepallepoter, dit buitenseizoen overgeslagen en wij verhuisden naar de achterkant. Zoals iemand opmerkelijk al aanhaalde, wilden we daar een beetje zomerbaratmosferen nabootsten. Maar het zou nog beter worden : in mijn hoofd zat een afdakje van zeildoek alwaar alle buitenbedrijvigheden konden plaatsvinden. Na enkele pogingen experiment ontstond daar wat ik ‘mijn expeditie robinsonplaatsje’ noem. Had je me toen getaxeerd met een fierheidsmeter, hij sprong ter plekke kapot in mijn gat. Zo trots waren we op onze creatie dat we alle pauwen het nakijken gaven. Ik berekende de aantallen personen voor op tuinfeestjes, ik zag in mijn fantasie de buitenkeuken al stomen en al mijn schrijfwerkjes werden afgehandeld op de tafel onder het zeil.

Op andere blogs naaien ze een boekentas en nog een en 60 mensen reageren van ‘knap, tof, mooi, wauw, kwildatook’ en dat is dan dat. Ik wou dat dat stramien bij zappelmoose ook zo hoorde. ‘Schoon, kwilkomen, fantastisch, …’ en wij blij.

Ondertussen zouden wij toch al beter mogen weten. Wij halfgaren.

Maandag na Onze Heer Hemelvaart. Vijf uur ’s namiddags. Buitje van een kwartier. Het water gutste langs de dakramen naar binnen. Emmers, curverboxen, alle handdoeken die onze badkamer herbergt en vier kinderen die met een dweil over en weer poingten als een kaatsbal. Een passaatstorm is het kleine broertje van wat wij meemaakten.

Meteen ook het einde van de expeditie voor deze hortoloog.

Maar hou u vast als volgend jaar de lentezon komt aanzetten!
Het vernieuwde plan zit al in het koppie. En als dan ook de rododendrons terug dichtgegroeid zijn, dan houden we een feestje in onze flikker! Of dacht je dat Vrijdag een pak aan had?

Doe mij toch maar Belgian chocolats

  De mindere goden van het weerfront emmeren er graag over : de Belgische zomer…

Wat zouden de Hollanders daarvan vinden? Dat wij ze met een Belgische zomer opzadelen?

Een spelletje om uw Belgische zomer te veraangenamen : Zoek de 70 verschillen :

Donderdag (04/08) voor de middag.

Donder-dag na de middag.

Daar ging de dag al van de noen

  

   Kent u ook zo van die figuren?
Ambetante doezen die tot je kennissenkring behoren.
Eigenlijk probeer je er al jaren vanaf te geraken, maar dat soort wringt op ongepaste momenten zijn voet tussen je communicatieslot door je ongevraagd te sms’en met commentaar, eisen, scheldtirades en ja hoor, zelfs dreigementen via mail.
De volksmond zou er een lelijk woord voor kunnen verzinnen. Ik ook, ’t zou niet eens moeite kosten, maar ik capituleer niet. Less is more.
 
Kent u ze? De bemoeials die uit frustratie gaan kakken op andermans kop omdat hun eigen gekozen pad precies niet helemaal doorheen het landschap meandert zoals voorzien?
 
Tjoenge seg.
En ik ben die loempe geit die er ooit mee getrouwd was.
 
De dag is alvast naar de knoppen.

Ik voel mij zo keihard NIET Madame Zsazsa!

  

   Oja, tientallen aanvragen zouden binnenstromen, medebloggers zouden linken (zoals ze dat bij iedere scheet, iedere roze week, iedere kerstboom die op foto moet, ieder initiatief, immers doen), ik zou mijn kerstavond moeten opgeven, kalligrafieën met een hete kroket in de bek en tenslotte zou ik zo’n (op voorhand geschatte) honderd euro kunnen doorstorten voor het goede doel.
 
Want :
Iedereen geeft toch wel eens een fles wijn (of andere drank) cadeau?
En anders kan het dienen als een bladwijzer of een wenskaart.
Iedereen houdt van ‘net een beetje anders’?
Iedereen wil malaria de wereld uithelpen?
Voor één euro kan je toch niet sukkelen?
En zo gemakkelijk, de post levert het pakketje af aan de deur.
 
Allez. Daarop hoopte ik.

 
Welgeteld één concrete vraag heb ik gekregen en die is de deur alweer uit naar zijn bestemming.
Dit voelt aan als een complete mislukking. Ik ben teleurgesteld, had verwacht dat dit wél succes zou hebben. 
 
 Mijn irl-vriendenkring zal in de toekomst nogal moeten zuipen…
 
Ze kunnen kiezen uit :
– If you can dream it, you can do it (Walt Disney)
– Het leven is een groot pak kleine dingen (Oliver Wendell Holmes)
– Ons leven is wat onze gedachten ervan maken (Marcus Aurelius)
– Alles verslijt door gebruik, behalve ervaring (Turks spreekwoord)
– Eenvoud is onuitputtelijk (krishnamurti)
– Geluk bestaat erin te verlangen wat men heeft (Gaby van den Berghe)
– Blijf kalm, over 100 jaar is het allemaal voorbij (Ralph Waldo Emerson)
– De afstand tussen hemel en aarde is niet groter dan één gedachte (Mongools gezegde)
– Alles is moeilijk voor het gemakkelijk wordt (Bela Bartok)
– Optimisme is een verstandelijke keuze (Diana Schneider)
– Hou ouder je wordt, hoe geweldiger je bent geweest (Coco Chanel)
– We hebben altijd onze dromen nog om het onbereikbare aan te raken (Jos Vandeloo)
– Verjaren is een dag zweven tussen gisteren en morgen (?)
– Het prettige van de toekomst, is dat ze met één dag tegelijk komt (anoniem)
– Je bent niet meer piep, maar toch ook nog niet stok (?)
– Hoe langer je jong blijft, hoe korter je oud zal zijn (?)
– Jeugd is geen leeftijd, het is een geestestoestand (Samuel Ullman)
– Er is geen sleutel naar het geluk, slechts een ladder (?)
– ’t Geluk vliegt, wie een beetje vangt, die heeft het (Fernand Lambrecht)
– Het hart is tot alles in staat (Molière)
– Geluk heeft geen meervoud (Peter Bamn)
– Het heeft geen belang hoe oud je bent, het komt erop aan hoe je oud bent (Maria Dressler)
– Verbeelding is het oog van de ziel (Joseph Joubert)

       

 
Aanbod blijft tot middernacht oudjaar (mail).
Misschien verandert er nog iemand van gedachte?
Misschien heb je geen idee waarover het gaat?
Voor één euro wil ik uw wijnetiket maken ten voordele van Music for life.
Uw woorden, die van mij, of die van hierboven.
 
 
(Dit zijn mijn zelfgemaakte stempels voor het ‘feestvarken’, de ‘opkikker’, de gevierde, de liefde, de vis en de krul.
Makkelijk in gebruik en onderhoud : plak een figuur uit een rubbervel gesneden op een houtje, voila.)
 
   

*zap kruist stillekes haar vingers*

WII doen niet mee met vergaan

  

   Maak dat mee.
Je vergeet je Humo-abonnement te verlengen omdat die lijpkikkers van de boekenbeurs wegbleven (en mijn gratis boek dan, jongens?) en ineens zit je drie weken zonder. Omdat  je administratie één wanordelijke berg ongeopende post is, maar soit.
Gelukkig is mega-Huisvrouw daar nog, die al evenmin haar rommel liquideert en zo nog enkele Humo’s voor jou uit haar brokstukken kan vissen.
 
En dan lees je met zes weken vertraging dat in 2012 de wereld vergaat!
Zo niet hè klojo’s!
Wij hebben just een WII in de solden gekocht.