Deerlijk dronken door disfunctionele doerak

  

   Er zijn zo van die dagen dat er niks gebeurt.

Gisteren was er zo eentje.

   

Of ja, toch iets kleins… de Huisvrouw heeft zich op ons terras geposteerd en we kregen ze niet meer weg.

Oh, om kwart voor vier moet ik zeker doorrijden, files voor zijn, eens gezond eten voor mijn zoon maken. Oh kijk, daar komt moose van zijn werk (kwart over zes). Allez kom nog eentje dan (fles!). Ha de zoon belt. Ja jongen, zie je die pot Miracoli spaghettisaus links van het kookvuur staan? Die draai je open. Uw moeder blijft hier nog efkes.

Verder kan ik mij nog weinig details herinneren, gezien zij mij dwong om vier flessen witte wijn boven te halen. En nog op te boemelen ook!

   

Uw zapnimf verkeerde in hogere sferen, waar geen regenbui ontnuchtering kon brengen.

Slissen, in het Engels beginnen brabbelen omdat ik niet meer op het Nederlandse woord kon komen en nat spreken werden mijn deel. Vraag me niet waarover want dat ben ik alweer kwijt.

Zij daarentegen benadrukte haar superieuriteit en haar alcoholweerbaarheid in archaïsche uitdrukkingen en stiff upper lip stuff en nonsense omhooggevallen gezwets.

   

Een ware schande, mij zo te kakken zetten in mijn eigen hof.

In haar versie van het verhaal laat ze fijntjes de essentie – de braspartij – achterwege, maar ik krijg ze nog wel!

   

Mijn klacht en smeekbede aan Jutta zijn reeds langs de mailbus gepasseerd.

Ha! Wie laatst lacht, best lacht, gij onschuldigezapnimfzatvoederaarster!