Gekocht uit een folder. Bovenaanzicht

  

   Twee weken nadat hij zijn geest had gegeven, stond bij thuiskomst de nieuwe diepvries onder de carport.
 
– “Eindelijk zeg, gedaan met iedere dag winkelen.”
– “Dat spel is nog flink ingepakt ook.”
– “Laat ons de isomo en de plastiek errond houden tot hij binnen staat, zo beschadigen we hem niet.”
– “Zwaar jong! Ik heb een idee. De twee skateboarden van de zaps eronder en dan rijden we hem die tien meter.”
– “Auw, oe, pffft, zweet. En dat noem jij een goed idee? Mijn rug, mijn rug!”
– “Pas op! Die wielen leiden een eigen leven. Dat was mijn téén!”
– “De pingpong tafel staat in de weg! Opgelet voor die balk!”
– “Ai ai ai, ik ben geplet! Schuif dat ding verder!”
– “Als ge nog eens zo’n prachtige vondst hebt, schat… we pakken de skateboarden van de kinders…”
– “Kijk uit, precisiewerk hier, je hebt nog net twee millimeter over.”
– “Daar kan ik niks aan doen. Dat rijdt hier maar raaaaaak!”
– “En hoe gaan we die diepvries nu binnenkrijgen over de drempel?”
– “Kiepen.”
– “Kiepen?”
– “Gij naar onder en die surfplankskes opheffen langs één kant.”
– “En dan?”
– “Ik probeer die bak dan naar binnen te tillen hè?”
– “En dan?”
– “Op een dekentje, dan kunnen we hem daarop verder trekken als we hem uitgepakt hebben.”
– “Auw, oe, pffft, zweet. Mijn rug! Mijn rug!”
– “Wat een lomp gewicht.”
…
 
(Scheur, knip, ontmantel)
– “Schijt nu een floeren aap!”
– “Daar staan eigen wieltjes onder bijgod.”