Als je gaat loeren, ben je alleen nog waard om de Story en de Dag Allemaal te lezen!”

  

   “Jullie hebben onze nieuwe kamer (al is ‘nieuw’ een relatief begrip in deze context) nog niet gezien hè?” kwetterde krulzap tegen haar peter en diens partner, die wij afgekort ‘de homovriendjes’ noemen.

Er was geen ontkomen aan. Hun slagroomtaartje werd aangemaand om terug uit de mond op het bord te verpozen. Breed kom-nu-rondjes wuivend liep ze hen voor op de trap. In haar wegstervende woorden hoorde ik, die gebakjes wél tot prioriteit reken en bleef zitten, nog net haar overtuigingskracht echoën : “Héél interessant voor jullie, want wij kunnen vanuit onze ramen regelmatig blote venten kijken bij de sauna van de buren.”

Mijn laatste hap kreeg prompt een oriëntatiecrisis en wijzigde zijn richting van keel naar neus. Watte blote regelmatige venten??  Waarom heb ik geen weet van reguliere naakte mannelijkheid naast de deur? Mijn twee jongsten, zulke arglistige verzwijgsters… mijn moederhart bloedde schier vermeende onschuld naar de composthoop, ware het niet dat er nog zoetigheden ter compensatie opgegeten moesten worden.

 

Begiftigd met een geheugen waarin het alweer mistdik zoeken was, probeerde ik enkele weken later bij het roken van mijn laatste sigaret buiten, de geluiden thuis te brengen die mijn nachtelijke mijmeringen bruut in ongelijke stukken scheurden. Mannengeluiden. Stemmen zelfs. Van : “Oeoeoe koud!” *douchegeluiden* en euh… wat technisch onbegrijpelijk gezwets. De tuin van de buren werd verlicht door middel van een spot.

Het koffiedik onder mijn kruin sorteerde zich in slow motion : sauna – Guido in zijn flikker – maatjes van Guido in hun blote pitjaar – animo!

 

“Zapnimf, tricky bees, jij gaat je niet laten kennen!” sprak ik me met een zelfverwijtend vingertje toe.

“Dit is verwerpelijk, ramptoerisme, aan de verkeerde kant van de marginaliteit.”

“Oefen de zwaartekracht… zelfsuggestie : detrapiseenonoverkomelijkehindernis, detrapiseenbrugtever, detrapisderoutenaarkleingeestigheid.”

“A e aa oere en e a-ee o aar o e Story en e ag Allemaal e ee-e!”

 

Maar dat laatste verstond ik niet helemaal, want toen plakten mijn lippen en neus al tegen de zijraam van krulzaps kamer… temidden mijn uitgespreide handpalmen.