Als de man van huis is, heeft zapnimf het zuur

   Je hebt chocoladeschepsels.
Je hebt hartige aanhangers.
Je hebt figuren met karakter die van alle twee kunnen afblijven.
En je hebt zapnimf, die ooit het wel erg bont maakte op dat vlak. (niet geschikt voor gevoelige eters)

Edoch voel ik me het meeste thuis bij de eerste groep.

Over thuisvoelen gesproken… -fantastisch toch, zo’n gladde overgang naar de volgende zin- ik ben me een overgangertje, nounou.
’t Is eigenlijk niet thuisvoelen, maar thuisblijven.
Dit hele weekend ben ik de koningin te rijk in mijn eigen lege huis, joehoe. Moose is op mannenweekend. Klinkt veelbelovend tot je hoort dat de mannen in kwestie de 80 naderen (behalve moose en enkele vrienden), de wc ergens in de hof staat en je de douches ook in openlucht mag gaan zoeken en, toen ik hem pas had ontdekt in blogland, de hele meute met een voedselvergiftiging opgescheept zat. Echt entertaintment bijgevolg, met veel drank.

We hernemen : moose weg en ik zo vrij als dat insect van eergisteren voor zijn kamikazeproject.
Ik overliep de mogelijkheden bij het uitrekken in de nog steeds niet doorgezakte stee :
– een heel weekend bloggen
– een heel weekend tv-kijken (en rap, nog 13% over van die harde schijf)
– een heel weekend boeken lezen! (Ben terug begonnen in Het Goddelijke Monster omdat ik alleen nog wist van de broers in de darkroom. Stomstom.)
– creatief bezig zijn met mijn papiertjes
– aanleggen met vreemde venten. Hans de Zwans uitnodigen!
– Vriendinnen zien, bellen, bezoeken.
– Naar de autoloze zondag in Antwerpen in mijn eentje (afgeschoten op voorhand)
– dingen waar ik nu nog niet opkom, maar straks wel.

Mijn ingebeelde moeder met aureool en vleugels op mijn schouder :
– uw kot kuisen (de poetsvrouw is al weken ziek)
– uw tuin onderhouden
– uw ouw moederke eens gaan bezoeken
– uw… flap, daar veegde ik ze de coulissen in.

Al in de badkamer besloot ik dat de andere venten geen optie werden.
Er lagen drie repen chocola met plakbriefjes erop : knuffels, kusjes en zoenzoen. Die lieverd toch. ’t Was echter nog niet gedaan, hij kent mijn chocoladedrang. Op de tafel beneden vond ik een hart van negerinnentetten (negerzoenen) met nog meer reep, snoep en verwante etenswaren vergezeld van schattige boodschapjes.
Bij de pc : ‘voor bij het bloggen’.
Onder het tv-kastje : ‘om tv te zien’
In de ijskast op een doos pralinen : ‘achja, we zijn nu toch al bezig’
En twee uur later op de wc : ‘om bij te kakken’ en ‘veel kakken’ 😉

In alle bescheidenheid : ik vind dat ik de liefste man ter wereld aan de haak heb geslagen.
Eentje die met het fototoestel weg is, zodat ik het niet kan bewijzen aan de rest van de wereld.  (Later toch nog eentje getrokken.)

Hmmm, meer kan ik niet tonen, de rest zat reeds in de maag van zap. Deze overblijfsels hebben het weekend overleefd. Want eigenlijk lust ik die vulling van die repen niet. Ssst.

Goed. Dit gezegd zijnde, LAAT ME NU DE ZAK CHIPS VINDEN, MOOSE, WANT IK BEN AL MOTTIG VAN AL DIE CHOCOLAT!