Koud als een bevrozen huilebakje wiegend op Adèle

    De chauffageketel was kapot.
Natuurlijk net wanneer er ’s nachts en buiten hartstikke gruwelijke koude temperaturen werden opgemeten.
En omdat het lot gemeen is, op zondag. Wanneer verwarmingslui niet lastiggevallen mogen worden omdat ze op hun enige vrije dag hobby’s moeten uitvoeren, ijsvissen ofzo.
Als overlevingsstrategie herinnerde ik mij onze ingebouwde houtkachel. Zelfs zonder aanmaakhoutjes -krulzap gaat haar schoolwerkjes van houtbewerking waarschijnlijk toch niet missen- friemelden we vele kwartieren later ‘behaaglijk’ in 18 °C. Onder een dekentje. Met alle opgewarmde kersenpittenkussentjes rond gevoelige organen geschikt.

Op maandag wist de vrouw van de CV-keteloplapper aan de telefoon dat de man al begonnen was aan zijn werktaken, maar zonder gsm, want die lag zonder batterij op de tafel thuis. Duh! Waarom had het mens geen CB-ontvangst met haar vent? Een Walkie Talkie? Een babyfoon voor mijn part? Neen, een platte mobiel.
Maar, zij zou hem laten terugbellen, ooit.

Ook nog op maandag, fikte ik de laatste blok droog geboomte op. De ooit-om-te-knutselen-plankjes gingen er vervolgens aan. De stukken schroten die in de open haard passen, volgden. Daarna ondernam ik met de kruiwagen een speurtocht in de tuin naar brandbaar materiaal.

Omwille van iets met weinig zoden en een dijk paste ik de koers aan :
Ik jogde ter plaatse. Ik sprong touwtje. Ik danste op mijn laatste muzikaal cadeau van moose : Adèle. Maar wegens wat wiegen, gezien het muziektempo, hield ik dat snel voor bekeken. Ik baalde mezelf een stekker. Een stekker aan een ingebeeld strijkijzer.

We spreken kwart voor acht ’s avonds.
De haardroger stond net gericht op de onderste ledematen als de loodgieter annex installateur/reparateur me aan de lijn vroeg.
Of ik de zekeringenkast al had nagekeken?
Uiteraard, ik ben niet volledig uilskuiken.
Of ik het opstartknopje al geprobeerd had aan de ketel zelf?
Allicht, wat dacht hij wel?
Mazouttekort konden we uitsluiten?
Tjeeeee. Komaan! Twee keer die fout maken in een ver verleden was genoeg. Nee! Duizendvijfhonderdliter op zijn minst nog in die tank.
Alles in orde met de thermostaat? Daar ligt de oorzaak nog wel eens : batterijen op.
Zot! Het scherm was leesbaar en die batterijen waren nog niet zo lang geleden vervangen.

Raar. Hij zou de volgende morgen voor zijn andere verplichtingen langskomen.

Moose bekeek toch maar eens de batterijen. Die zagen er niet uit zoals het moest. Beetje smurrie her en der.
Tegen middernacht, na het laden van andere batterijen, ontdekten we dat er in sé niks mis met de brander was.
Twee dagen kleumen omdat een batterij het niet ineens tegoei begeeft.
Aaaarggghhh.
(en ook een beetje oef.)

Advertentie